Page 6 - lemontzis-sxetikotita

δεν είναι παρά ένα διάλειμμα, μια στιγμή, μπροστά στην
αιωνιότητα. Ταυτόχρονα, μέσα στη δοκιμασία του πιστεύει ότι ο
κόσμος βρίσκεται κάτω από την απόλυτη κυριαρχία του Θεού. Ζει σ’
έναν κόσμο που υπάρχει και κινείται μέσα στο πλαίσιο της Θείας

Πρόνοιας. Γι’ αυτό το λόγο, αν και καταλαβαίνει και γνωρίζει ότι
υπάρχουν και άλλοι λόγοι και αίτια, στο τέλος δέχεται ότι καθετί
που συμβαίνει στη ζωή μας αποτελεί παραχώρηση του Θεού: “ὡς τῷ
Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς
αἰῶνας”(Ιώβ.1,21).

Ο Ιώβ δεν αναγνώρισε απλώς την κυριαρχία του Θεού, αλλά
προχώρησε και σε κάτι σημαντικότερο: ο Ιώβ εμπιστεύτηκε την

κυριαρχία του Θεού λέγοντας: “ο Κύριος όλα τα έδωσε, ο Κύριος και
τα πήρε πίσω”(Ιώβ.1,21). Ο Ιώβ αναγνωρίζει το δικαίωμα του Θεού
να δίνει δωρεές και να επιτρέπει δοκιμασίες και δεν υποχωρεί στην
προτροπή της γυναίκας του να γογγύσει εναντίον του Θεού. Ο Θεός
έχει δικαίωμα να δίνει τα δώρα Του και να τα αποσύρει και ο
άνθρωπος δεν θα έπρεπε να προσκολλάται στον Θεό εξαιτίας των

δωρεών Του. Η σχέση με το Θεό δεν πρέπει να έχει την έννοια της
συναλλαγής και μια τέτοια στάση δεν θα αποτελούσε αληθινή
αγάπη αλλά ένας ωφελιμισμός .
8

Ο πιστός οφείλει συνεχώς να κάνει αφαίρεση των
πραγμάτων του κόσμου, χρειάζεται να τα τοποθετεί μέσα σε
παρενθέσεις λήθης, ώστε να έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει το

ενδεχόμενο απώλειάς τους, διότι όπως λέγει ο άγιος Ιωάννης της
Κλίμακος “όποιος καταφρόνησε τα κοσμικά πράγματα, αυτός
γλύτωσε από την λύπη. Ενώ εκείνος πού έχει μετά πάθους
προσκόλληση σε κάποιο από τα υλικά και ορατά, δεν έχει λυτρωθεί
ακόμη από την λύπη. Διότι πώς δεν θα λυπηθεί, όταν στερηθεί εκείνο
που αγαπά;”

8 Βλ.Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή, Οικονομική κρίση και χριστιανικό ήθος,
Θεσσαλονίκη 2013,σελ.119εξ.

5