Page 9 - lemontzis-sxetikotita

12
προσπαθεί να απολαύσει όσα περισσότερα μπορεί . Ζει μέσα στην
φιλαυτία και τη λατρεία του εγώ. Αγαπά τους αγαπώντας αυτόν και
μισεί τους μισούντας αυτόν. Ο άνθρωπος καθίσταται ατομιστής. Με
αυτόν τον τρόπο, όπως λέγει ο Απ. Παύλος, η αμαρτία βασιλεύει

“ἐν τῷ θνητῷ σώματι”(Ρωμ.6,12) Η αμαρτία πάλι που κυριαρχεί
στον άνθρωπο εγείρει τον φόβο και την αγωνία απέναντι στο
θάνατο διότι το φαρμακερό κεντρί του θανάτου είναι η αμαρτία: “τὸ
κέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁμαρτία”(Α΄Κορ.15,56). Εάν αφαιρέσουμε το
κεντρί από τον σκορπιό αυτός γίνεται αβλαβής, έτσι και ο θάνατος

χωρίς την αμαρτία, η οποία είναι το θανατηφόρο κεντρί του, χάνει
τη δύναμη και την εξουσία του να βλάψει.

Αυτό ήταν και το περιεχόμενο της σωτηρίας που προσέφερε ο
Χριστός. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να καταλύσει την πονηρία του
του διαβόλου, την αμαρτία και να καταπατήσει το φόβο του
θανάτου(Εβρ.2,14-15) . Ενώ ο παλαιός Αδάμ υπακούοντας στον
13
διάβολο έγινε δέσμιος της αμαρτίας και του θανάτου, διατάραξε τις

σχέσεις του με τον Θεό, τον συνάνθρωπο και το φυσικό περιβάλλον,
ο νέος Αδάμ, ο Ιησούς Χριστός, με την υπακοή του αναιρεί το
παράπτωμα του παλαιού Αδάμ και αποκαθιστά τον άνθρωπο στο
πρότερο βασιλικό του αξίωμα(Ρωμ.5,19). Τιθασεύει τα στοιχεία και

τις δυνάμεις της φύσεως μόνο με έναν λόγο του, τα οποία τον
υπακούν(Ματθ.8,26). Και όταν πάλι αυτά τα στοιχεία της φύσεως
είδαν να κρέμεται επί του Σταυρού στον Γολγοθά, Τον “ἐν ὕδασι τὴν
γῆν κρεμάσαντα”, επαναστάτησαν εναντίον της κακότητας των
ανθρώπων που έπραξαν αυτό το ανοσιούργημα:“ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας
σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης…καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη
καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν“(Ματθ.27,45-51).

12 Βλ.περισσότερα, Νικολάου Κόϊου, Επ' ελευθερία εκλήθητε. Αυτονομία και
ετερονομία στην Ηθική, Αθήνα 2004,σελ 100εξ.
13 Βλ. περισσότερα, Ιωάννου Ρωμανίδη, Πρωτοπρεσβυτέρου, Το προπατορικόν
αμάρτημα, Αθήνα 1989, σελ. 22,8,17.

8