Page 12 - Loudovikos_Axeiropoihth

Έτσι, η Εικόνα μας αποκτά τους θεμελιώδεις θεολογικούς της τόπους και τους
θεματικούς και νοηματικούς της πυρήνες.

Και εν τω μέσω μιας πλημμύρας έγχρωμων γραμμάτων του ευαγγελικού λόγου
της Χάριτος και γραμμάτων-φυτών εδεμικών της Νέας Ιερουσαλήμ, εν τω μέσω
αυτής της πολύμορφης και σελασφόρας αίγλης της ανακαινισμένης κτίσης, μέσα
στην θεία εκφαντορία της στολής της δόξας των εσχάτων, τυπώνεται και
θησαυρίζεται η αχειροποίητη όψη, αυτή η αχειρότευκτη Μορφή του Κυρίου ημών
Ιησού Χριστού. Αληθώς, έναντι πάντων και εντός και εκτός πάντων, Θεός το
Θησαύρισμα. Θεός το Θησαύρισμα πάντων, ο αντί πάντων και επί πάντων Θεός.

Εξάλλου, η Εικόνα αυτή, είχε την ευλογία να υποστεί, κατά την διάρκεια της
αγιογράφησης, μια περιπέτεια αληθινής καταστροφής της, και να επανέλθει εκ νέου
ανακαινισμένη, με τρόπο θαυμαστό, αλλά και ριζικώς εντέλει ανανεωμένη.
Εντούτοις, και πέραν όλων αυτών, από όταν άρχισα και ενόσω εργαζόμουν επάνω
στην Εικόνα και αφότου τελείωσα, κοιτάζοντας αυτούς τους ανοιχτούς και ουράνιους
οφθαλμούς της θεανθρώπινης Ενσωματώσεως και αυτό το στόμα του ελέους και της
Ζωής, αισθάνομαι ότι αυτό είναι το Πρόσωπο της Αγίας Αγάπης. Αυτό είναι το
Πρόσωπο της ανεννόητης ειρήνης και του Έρωτα του Θεανθρώπινου. Είναι το
Πρόσωπο του Αρχιερέως και «Διακόνου της σωτηρίας ημών», εντός του οποίου
τελούνται και τελεσθήσονται οι Γάμοι της Θεανθρωπόκοσμης Αγάπης.

Και από τους πανάγιους οφθαλμούς του εκπάγλου Προσώπου Του, πνέει το
«Αφανές Φως» της άπειρης χριστοείδειας των θεουμένων, και η «αγαθότητα της εν
αδύτοις σιγής» Και από το πανάγιο στόμα Του προχέεται, αναπαυτικό αλλά και
ενεργητικό, το Ύδωρ της θείας Υιοθεσίας.

Και όσο κοιτάζω, μέσα από την μοναδική αυτή παράσταση, την θαυμαστή
Μορφή του Ιησού, την θεωρώ και την ασπάζομαι, εγκαταλείπω τα πάντα και
διαβαίνω προς την επερχόμενη «ωραιότητα του αγαθοτύπου» και διαβαίνω επέκεινα,
εντός και εκτός, πουθενά και παντού και εν ταυτώ, μαζί με τα πάντα εν Αυτώ
συνυπάρχω. Και καθώς η ολοζώντανη ματιά Του διεισδύει και με διαπερνάει
απολύτως, διαισθάνομαι το υπερουράνιο Φως και το ζωοποιό πυρ της Χάριτος της
θεανθρωπίνης αναπλάσεως. Και προαισθάνομαι το Ύδωρ εκείνο της θείας αθανασίας
και της αιωνιότητας της Θεανθρώπινης Ζωής.

Και έχω την αίσθηση, από το άπειρο βάθος των οφθαλμών αυτών του Χριστού
και από την ιλαρή αίγλη της γλυκύτατης έκφρασης και της ειρηνοχαρούς φανείας του
Θεανθρωπίνου Προσώπου Του, ότι ο Ενανθρωπήσας Θεός Λόγος είναι όντως ο
Αγαπών ημάς Θεάνθρωπος Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Και επιθυμεί σφοδρώς να
Τον αγαπούμε, ο της Εκκλησίας και του Παντός περικαλλέστατος Νυμφίος, αλλά

11