Page 12 - GerElisaios-ekdilosi

ἐνῶ βιώνοντας τήν χάριν τοῦ Θεοῦ διαβάζομε σέ

ἐπιστολή του «καί πλημμυρούσης τῆς χάριτος,
πληροῦται φωτισμοῦ ὁ ἄνθρωπος καί ἀπείρου χαρᾶς...

ὕστερον πάλιν, ὀλίγον, ὀλίγον, συστέλλεται ἡ νεφέλη
τῆς χάριτος καί σκληρύνει ὁ πήλινος ὡς ὁ κηρός καί
ἔρχεται εἰς τόν ἑαυτόν του, ὡσάν νά ἐβγῆκε ἀπό ἕνα

λουτρόν, καθαρός, ἐλαφρός, διαυγής, χαριέστατος,
μαλακός ὡσάν τό βαμβάκι καί πλήρης σοφία καί

γνώση». Συμπερασματικά ἡ ἐμπειρία τῆς θεώσεως πού
εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς πατερικῆς θεολογίας ἦταν
κτῆμα καί παρακαταθήκη τοῦ ὁσίου Ἰωσήφ.

2. Ἦταν ἐκ πείρας ἄριστος γνώστης τῆς πρακτικῆς
καί νηπτικῆς ζωῆς τῶν μοναχῶν καί αὐθεντικός
ἀλείπτης – διδάσκαλος τῶν ὑποτακτικῶν του γιά τήν

κατά Χριστόν ζωή καί γνήσιος πατέρας, ὅπως ἀκούσαμε.
Ζοῦσε τήν ἀκρίβεια τῆς μοναχικῆς ζωῆς, γι᾽ αὐτό

ἔγραφε: «Διά τοῦτο πρέπει εἰς ἐκεῖνον ὅπου θέλει νά
γίνη μοναχός, νά ἔχῃ μεγάλην αὐταπάρνησιν καί νά
εἰπῇ ὅτι δέν ἔχει ἄλλο νά ζήσῃ εἰς αὐτήν τήν ζωήν, ἀλλά

νά σταυρώσῃ τόν ἑαυτόν, ὑπομένοντας κάθε πειρασμόν
ἐπερχόμενον· πεῖνα, δίψα, γύμνωσιν, ἀδικίας, ὕβρεις καί
κάθε εἴδους στενοχωρίαν. Εἰ δέ καί αὐτά δέν λάβῃ ὑπ᾽

ὄψιν του, ἀλλά ἔρχεται διά νά ἀναπαυθῇ, καλύτερον θά

12