Page 10 - koliofoutis-tzogos

Κατόπιν των παραπάνω διαπιστώσεων καθίσταται αυτονόητο πως οι ποιμένες της
Εκκλησίας οφείλουν να μυσταγωγήσουν τον κάθε χριστιανό, στην προκειμένη δε

περίπτωση τους εξαρτημένους παθολογικά από τον στοιχηματικό τζόγο, εκ της
σκλαβιάς των παθών, στην ελευθερία των αρετών. Τα πάθη δεν ανήκουν στη φύση

του ανθρώπου, αλλά αποτελούν παρά φύση καταστάσεις [(Μαντζαρίδης, 1991, σσ.
88-89) και (π. Αυγουστίδης, 1999, σ. 181)]. Είναι αρρώστιες που προσβάλλουν την

ψυχική του υγεία. Το πάθος της κυβείας συναριθμείται από τον άγιο Ιωάννη

Δαμασκηνό με τη γαστριμαργία, τη λαιμαργία, τη μοιχεία, την ασέλγεια, τη
φιληδονία, την αιμομιξία και πολλά άλλα πάθη σε έναν μακρύ κατάλογο σωματικών

παθών, τα οποία διαφθείρουν τον νου του ανθρώπου και ματαιώνουν κάθε
1
προσπάθεια του να πλησιάσει το Θεό και να επιδοθεί στην καλλιέργεια των αρετών .
Η ηθική της Εκκλησίας όμως είναι ηθική της ελευθερίας (Μαντζαρίδης, 1991, σ.

115). Στοχεύει στην πρόσληψη και ανακαίνιση της κτιστής πραγματικότητας, την
οποία αποσκοπεί να μεταμορφώσει σε καινή κτίση. Λειτουργεί ως ζύμη για τη

μεταλλαγή, την αρμονία και την ενότητα των ανθρώπων και της κτίσης, έξω από
κάθε ιδιοτέλεια, καιροσκοπισμό και εγκοσμιοκρατική αντίληψη (π. Καλλιακμάνης,

2005, σ. 209).

Φορείς αυτού του έργου είναι οι ποιμένες της Εκκλησίας, οι οποίοι είναι

εντεταλμένοι να επισυνάγουν, να περιφρουρούν και να διαφυλάσσουν τα λογικά
πρόβατα του Χριστού εντός της ποίμνης της Εκκλησίας κατ’ εντολή του ιδίου.

Καλούνται να επιτύχουν τη συγκατάβασή τους με σωστικό πνεύμα στις ανάγκες και
τα προβλήματα των ανθρώπων και να δημιουργήσουν ως εμπνευστές της

αγιοπνευματικής ζωής γέφυρες μεταξύ του κόσμου και του Ευαγγελίου. Είναι αυτοί

που αναδεικνύονται με τη χάρη του Θεού σε πνευματικούς Πατέρες και θεραπευτές,
οι οποίοι οφείλουν να επαγρυπνούν για τα πάσης φύσεως πάθη, τα οποία ταλανίζουν

τα πνευματικά τους παιδιά και να επιδίδονται στην εξολόθρευσή τους, όταν

1 «Σωματικὰ δὲ πάθη· γαστριμαργία, λαιμαργία, τρυφή, μέθη, λαθροφαγία, φιληδονία ποικίλη,
πορνεία, μοιχεία, ἀσέλγεια, ἀκαθαρσία, αἱμομιξία, παιδοφθορία, κτηνοβατία, ἐπιθυμίαι κακαί, καὶ
πάντα τὰ παρὰ φύσιν καὶ αἰσχρὰ πάθη, κλεψία, ἱεροσυλία, λῃστεία, φόνος, σωματικὴ ἄνεσις καὶ
ἀπόλαυσις τῶν θελημάτων τῆς σαρκός, ὑγιαίνοντος μᾶλλον τοῦ σώματος, μαντεῖαι, μαγεῖαι, γοητεῖαι,
οἰωνισμοί, κληδονισμοί, φιλοκόσμιαι, περπερείαι, βλακεῖαι, καλλωπισμοί, ἐπιτρίμματα προσώπων, ἡ
κατακριτὸς ἀργεία, μετεωρισμοί, κυβεῖαι, ἡ ἐμπαθὴς τῶν τοῦ κόσμου ἡδέων παραχρῆσις, ἡ
φιλοσώματος ζωή, ἤ τις παχύνουσα τὸν νοῦν, γεώδη καὶ κτηνώδη τοῦτον ἀποτελεῖ, καὶ οὐδέποτε πρὸς
Θεόν, καὶ τὴν τῶν ἀρετῶν ἐργασίαν ἀνανεούσθαι ἑᾶ»: Ἰωάννη Δαμασκηνοῦ, περὶ ἀρετῶν καὶ κακιῶν,
ψυχικῶν καὶ σωματικῶν, PG 95, 88C.

9