Page 8 - koliofoutis-tzogos
P. 8

να  τα  κερδίσουν  σπαταλώντας  όλο  και  μεγαλύτερα  ποσά.  Ο  παίκτης  απορροφάται
                   από  τον  ενθουσιασμό  του  συνεχούς  κέρδους  και  όταν  μείνει  μόνος    χάνοντας  την

                   κοινωνική του υπόσταση, κλείνεται στον εαυτό του και συνεχίζει να τζογάρει. Τέλος,
                   ο  παίκτης  εισέρχεται  στη  φάση  της  απελπισίας.  Παγιδεύεται  σε  έναν  κύκλο  όπου

                   επιχειρεί να κερδίσει όσα έχει χάσει και εγκλωβίζεται σε έναν ασφυκτικό κλοιό, που
                   τον οδηγεί στην παθολογική ενασχόλησή του με τα τυχερά παιχνίδια.



                          Είναι πρόδηλο ότι αυτή η πορεία του εθισμού λειτουργεί αποσυνεκτικά κάθε
                   μορφής κοινωνικότητας του εθισμένου στον τζόγο ατόμου. Το άτομο αρχίζει να έχει

                   προβλήματα στις σχέσεις του με τους άλλους, απομονώνεται κοινωνικά και σύντομα
                   παραμελεί  τους  κοινωνικούς  ρόλους  που  έχει  αναλάβει  σαν  σύζυγος,  πατέρας,

                   εργαζόμενος, ή φίλος. Αντ’ αυτού δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στους ρόλους εκείνους

                   που έχουν να κάνουν με την εξάρτησή του, δηλαδή το ρόλο του παίκτη, του φιλάθλου
                   και  του  θαμώνα  χαρτοπαικτικών  λεσχών.  Οι  εποικοδομητικές  δραστηριότητες  του

                   ατόμου, που στοχεύουν συν τοις άλλοις, στην ανάδειξη της δημιουργικότητάς του,
                   αντικαθίστανται  από  όσες  απορρέουν  από  την  ιδιότητα  του  στοιχηματικού  παίκτη.

                   Αντί  να  εργαστεί,  μελετά  σε  καθημερινή  βάση  έντυπα  που  φιλοδοξούν  να  τον

                   ενημερώσουν για την  καλύτερη διαχείριση του  καθημερινού κουπονιού και  να τον
                   καταστήσουν  καλύτερο  παίκτη.  Αντί  να  ψυχαγωγηθεί,  διευρύνοντας  τις

                   διαπροσωπικές  του  σχέσεις,  περνά  τα  σαββατόβραδα  του  «on  line»  μπροστά  στην
                   οθόνη του  υπολογιστή του, παρακολουθώντας με αγωνία  τους αγώνες  της ημέρας.

                   Αντί  να  εμπλουτίσει  τις  κοινωνικές  του  εμπειρίες  με  την  ενσωμάτωσή  του  στους
                   κοινωνικούς θεσμούς, επιλέγει την απομόνωση και την αποκοινωνικοποίησή του. Το

                   διάχυτο  αίσθημα  της  «αδημονίας»  για  τον  τζόγο  τον  καθιστά  απόλυτα  εξαρτημένο

                   από  την  εξέλιξη  του  παιχνιδιού  και  ταυτόχρονα,  αδιάφορο  για  ο,τι  σημαντικό
                   συμβαίνει γύρω του. Η δυσφορία, ο θυμός, ή η κλιμακούμενη ένταση για οτιδήποτε

                   παρεμποδίζει τη συμμετοχή του στο παιχνίδι, σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό, τη
                   χαρούμενη  διάθεση  και  τον  διογκωμένο  εγωισμό,  που  παρατηρούνται  κατά  τη

                   διάρκεια  του  παιχνιδιού,  εφόσον  κερδίζει,  σκιαγραφούν  τις  έντονες  ψυχολογικές

                   μεταπτώσεις του  παίκτη [(Πιπεροπούλου, 2010, σσ.  21-22), (Μεσσάρη, 2013)   και
                   (Romer, 2003, σ. 231)].





                                                            7
   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13