Page 9 - stylianidou-parigoritiki

έκανε την εμφάνισή της τα τελευταία εξήντα χρόνια και πρεσβεύει τη διαφύλαξη της

προσωπικότητας του ανθρώπου σε καταστάσεις οριακές για την ύπαρξή του, οι
οποίες κατά κανόνα προκαλούνται από την ανάπτυξη της ιατρικής τεχνολογίας. Όσον

αφορά στον ασθενή, η Βιοηθική πρεσβεύει πως ο γιατρός δεν πρέπει να ενεργεί μόνο
σαν επαγγελματίας, αλλά να βλέπει τον ασθενή του σαν συνάνθρωπό του, προς τον

οποίο έχει ορκιστεί με τον «όρκο του Ιπποκράτη» να προσφέρει πάντα τη βοήθειά
του. Θα δούμε, λοιπόν, την πορεία της βιοηθικής, καθώς και τις τέσσερις βασικές

αρχές της, οι οποίες διατυπώθηκαν μετά από πολλές συζητήσεις.

Στη συνέχεια θα αναφέρουμε τον ορισμό της ευθανασίας, ο οποίος περιλαμβάνει
πολλές διαστάσεις (θεολογική, ηθική, ιατρική κλπ) και θα κάνουμε και μια ιστορική

αναδρομή της από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις μέρες μας. Θα δούμε, επίσης, και τα

είδη της ευθανασίας, τα οποία διαφοροποιούνται ανάλογα με την πρόθεση του
ασθενούς, το ρόλο του γιατρού και τον τρόπο με τον οποίο τελικά εφαρμόζεται η

ευθανασία.
Η επιθυμία ενός ασθενούς για ευθανασία μας οδηγεί να συμπεράνουμε ότι ο

θάνατος στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι κάτι καλό γι’ αυτόν, αφού τον
απαλλάσσει από τους φριχτούς του πόνους. Μπορεί όμως ο θάνατος κάτω από

οποιεσδήποτε προϋποθέσεις να χαρακτηριστεί «καλός»; Σ’ αυτό το ερώτημα θα

προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση στη συνέχεια: Θα δούμε, δηλαδή, ποιες
προϋποθέσεις θα πρέπει να συντρέχουν, ώστε ο άνθρωπος που βρίσκεται κοντά στο

τέλος της ζωής του να φύγει από αυτόν τον κόσμο ευχαριστημένος από κάθε σκοπιά
(ψυχολογική, πνευματική, συναισθηματική). Βέβαια, οι προϋποθέσεις αυτές δεν

μπορεί να είναι οι ίδιες για όλους τους ανθρώπους, αλλά παίζουν μεγάλο ρόλο οι
προσωπικές αξίες και αντιλήψεις του καθενός. Υπάρχουν όμως και κάποια κοινά

στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν θάνατο «καλό» ή «κακό», τα οποία και θα

παραθέσουμε. Οι ασθενείς αναζητούν, επίσης, για τον εαυτό τους έναν θάνατο με
αξιοπρέπεια, η οποία συνίσταται στην πνευματική τους ακεραιότητα και ικανότητα

να επικοινωνούν με το περιβάλλον.

Το πρώτο μέρος της διπλωματικής θα κλείσει με μια διαφορετική προσέγγιση της
ου
ευθανασίας, αυτή του Έλληνα λόγιου του 18 αιώνα, Ευγένιου Βούλγαρη, η οποία
συνιστά μια προσέγγιση στην έννοια του καλού θανάτου, μέσα από την προοπτική
της χριστιανικής παράδοσης.

Το δεύτερο μέρος της εργασίας μας αναφέρεται στο όπλο κατά της ευθανασίας,
στην παρηγορητική φροντίδα. Θα ξεκινήσουμε μ’ έναν ορισμό της, καθώς και με τα

8