Page 11 - aslanidis-irodianoi
P. 11

των Ρωμαίων ήταν η είσπραξη φόρων και η τήρηση της τάξης. Τον έλεγχο της χώρας

                   τον ασκούσαν μέσω των επιτρόπων, οι οποίοι έδιναν αναφορά στον κυβερνήτη της
                   Συρίας και αυτός με την σειρά του στον αυτοκράτορα.

                                                                       45
                         Ο Ρωμαίος επίτροπος (praefectus ή procurator) , διέμενε στην παράκτια πόλη
                   Καισάρεια  και  πήγαινε  στην  Ιερουσαλήμ  μόνο  κατά  την  περίοδο  των  μεγάλων
                                                                                              46
                   εορτών  για  να  αποτρέπει  τυχόν  επεισόδια  που  μπορούσαν  να  ξεσπάσουν .  Στην
                   Ιερουσαλήμ  την  γενική  ηγεσία  του  λαού  διατηρούσε  ο  αρχιερέας,  τον  οποίο  οι
                                                                     47
                   Ρωμαίοι μπορούσαν να τον αλλάξουν όποτε ήθελαν .
                         Επίσης, ο επίτροπος, ως αντιπρόσωπος της Ρωμαϊκής αρχής είχε και δικαστικές
                   αρμοδιότητες.  Όποτε  δίκαζε,  γινόταν  με  την  βοήθεια  ενός  μικρού  συμβουλίου.

                   Ακόμη, είχε την δυνατότητα να δίνει χάρη στους ενόχους, αλλά ήταν και ο μόνος που

                   μπορούσε  να  εγκρίνει  μια  θανατική  ποινή  που  επέβαλαν  τα  τοπικά  δικαστήρια
                   (jusgladii  ή  potestasgladii).  Η  είσπραξη  των  φόρων,  που  αναφέραμε  παραπάνω,

                                                                       48
                   γινόταν και αυτή από τον ίδιο διαμέσου των τελωνών .
                         Το  τελευταίο  καθήκον  του  επιτρόπου  ήταν  οικονομικής  και  φορολογικής

                   φύσης.  Η  Ρώμη  για  να  μπορεί  να  συντηρεί  τους  πολίτες  και  την  ίδια  την

                   45 Ο  επίτροπος  (procurator)  ήταν  ο  ανώτερος  αξιωματούχος  που  υπηρετούσε  και
                   αντιπροσώπευε την ρωμαϊκή παρουσία στις περιοχές όπου επεκτεινόταν η σφαίρα επιρροής

                   της  Ρώμης,  κατά  την  πρώτη  περίοδο  της  ρωμαϊκής  αυτοκρατορίας  (30  π.Χ.-284  μ.Χ.).  Οι
                   επίτροποι συνεργαζόταν με τους κυβερνήτες (Legatus Augusti) των περιοχών της ρωμαϊκής
                   αυτοκρατορίας  για  τον  καλύτερο  έλεγχο  των  περιοχών.  Στην  προκειμένη  περίπτωση  ο

                   έπαρχος της Ιουδαίας, έδινε αναφορά στον κυβερνήτη της κοίλης Συρίας. Όλοι οι επίτροποι
                   είχαν κοινές αρμοδιότητες που είχαν να κάνουν με την διοίκηση, την οικονομία/φορολογία
                   και  την  δικαιοσύνη.  Φιλιππίδης,  Ιστορία  της  εποχής  της  Καινής  Διαθήκης  :  εξ  απόψεως

                   παγκοσμίου  και  πανθρησκειακής.  Σελ.  392.  ΚαιSchürer,  et  al.,  The  history  of  the  Jewish
                   people in the age of Jesus Christ (175 B.C.-A.D. 135).Σελ. 455 κ.ε.

                   46 Φιλιππίδης,  Ιστορία  της  εποχής  της  Καινής  Διαθήκης  :  εξ  απόψεως  παγκοσμίου  και
                   πανθρησκειακής. Σελ. 392-393.
                   47 Ιώσηπος, Αρχαιολογία 18,34-35. ΚαιSchürer, et al., The history of the Jewish people in the

                   age of Jesus Christ (175 B.C.-A.D. 135).Σελ. 377. Και Φιλιππίδης, Ιστορία της εποχής της
                   Καινής Διαθήκης : εξ απόψεως παγκοσμίου και πανθρησκειακής. Σελ. 436-438.
                   48  Σελ. 63. ΚαιΣελ. 309.


                                                           10
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15