Page 14 - aslanidis-irodianoi
P. 14

Τα  τελευταία  χρόνια  πριν  την  μεγάλη  επανάσταση  ο  αναβρασμός  που

                   επικρατούσε μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Οι επίτροποι δεν καταλάβαιναν και δεν
                   ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για τα Ιουδαϊκά έθιμα και επιθυμούσαν μόνο ισορροπία και

                   υπακοή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα περισσότεροι Ιουδαίοι να εντάσσονται υπέρ των
                                                          58
                   Ζηλωτών, των Σικάριων και των ληστών .
                         Η επανάσταση ξέσπασε την άνοιξη του 66 μ.Χ. με την αντίδραση των Ζηλωτών
                                                                                      59
                   μετά  τον  θάνατο  του  αρχηγού  τους  Μαναήμ  από  τον  Ελεάζαρ .  Οι  Ιουδαίοι
                   κατέκτησαν  την  Ιερουσαλήμ  και  άλλα  μικρά  φρούρια,  διώχνοντας  τους  Ρωμαίους

                   στρατιώτες. Ο Κέστιος, ο κυβερνήτης της Συρίας, αντέδρασε πρώτος αποστέλλοντας
                   στρατό στην περιοχή για την κατάπνιξη της επανάστασης. Στην επανάσταση έλαβε

                   μέρος και ο Ιώσηπος, για να αμυνθεί στην Γαλιλαία, αλλά ο Βεσπασιανός κατάφερε

                   να  τον  νικήσει.  Στο  τέλος  ο  Ιώσηπος  κέρδισε  την  εύνοια  του  Βεσπασιανού
                                                                                    60
                   προβλέποντας ότι θα γίνει αυτοκράτορας όπως και έγινε το 69 μ.Χ. .
                         Η τραγική αυλαία της επανάστασης έρχεται στα τέλη του 69 μ.Χ. με 70 μ.Χ. με
                   τον  Τίτο  να  ηγείται  στην  συστηματική  πολιορκία  της  Ιερουσαλήμ.  Μετά  από

                   πολιορκία ενός μήνα τα τύχει της Ιερουσαλήμ πέφτουν και η πολιορκία εστιάζεται
                   στο  φρούριο  Αντωνία  που  υπήρχε  κοντά  στον  Ναό.  Όπως  αναφέρει  η  ιουδαϊκή

                                                                   η
                                                                                                61
                   παράδοση  η  καταστροφή  του  Ναού  έγινε  την  9   του  μηνός  Αβ  του  70  μ.Χ. .  Οι
                   αρχηγοί  της  επανάστασης  φυλακίστηκαν  και  εκτελέστηκαν,  ενώ  πολλοί  που
                   συμμετείχαν  και  επέζησαν  της  καταστροφής  της  Ιερουσαλήμ  πουλήθηκαν  ως

                                                               62
                   σκλάβοι ή οδηγήθηκαν σε σχολές μονομάχων .
                         Ο απόηχος της καταστροφής του Ναού και των τραγικών γεγονότων οδήγησαν

                   στην γέννηση δύο έργων. Τα έργα αυτά είναι ο Δ΄ Έσδρας και ο Β΄ Βαρούχ. Αν και

                   στα έργα αυτά, γίνεται λόγος για την εποχή μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ


                   58 Ζάρρας, Ιστορία της εποχής της Καινής Διαθήκης. Σελ. 560-565.

                   59  Ιώσηπος, Ιουδαϊκός πόλεμος 2, 241.
                   60 Chancey, Greco-Roman culture and the Galilee of Jesus.Σελ. 60.
                   61 Ιδιά  ημερομηνία  κατά  την  οποία  ο  Ιουδαϊκός  λαός  οδηγήθηκε  στην  Βαβυλώνια  εξορία

                   Περισσότερα βλ.: Ζάρρας, Ιστορία της εποχής της Καινής Διαθήκης. Σελ. 570.
                   62 Schürer, et al., The history of the Jewish people in the age of Jesus Christ (175 B.C.-A.D.
                   135).Σελ. 501 κ.ε.


                                                           13
   9   10   11   12   13   14   15