Page 17 - koios-laografia

Και μετά τον γάμο…. .η μικρή κοινωνία του χωριού περιμένει τα
ευχάριστα γεγονότα. Περιμένουν με συγκρατημένη αδημονία, έστω και
αν δεν την εκδηλώνουν έντονα, την γνωστοποίηση της χαρούμενης

είδησης για την συνέχιση της ζωής. Η πιστοποίηση της εγκυμοσύνης την
εποχή της δεκαετίας του 1950, δεν είχε την σημερινή δυνατότητα και
φερεγγυότητα. Τότε τα σημάδια τα περίμεναν οι γυναίκες. Αν
σταματούσε η περίοδος για αρκετό διάστημα, αν εκδηλώνονταν ορισμένα
σημεία εγκυμοσύνης, όπως ναυτία ή έμετοι, σιελόρροια, τάση για
λιποθυμία ήταν ενδεικτικά για πιθανή εγκυμοσύνη. Ο καιρός

επιβεβαίωνε αυτά με την αύξηση του μεγέθους της κοιλιάς και αργότερα
με τα σκιρτήματα του κυήματος. Υπάρχει πάντα συστολή της γυναίκας
στην έναρξη της εγκυμοσύνης και κρυφή χαρά. Μένει συνήθως μυστικό
μέχρι να είναι πλέον έκδηλο το γεγονός. Πάντοτε υπάρχει η αγωνία αν
είναι αγόρι ή κορίτσι. Ακούς τις επαΐουσες να προβλέπουν:

- Μαρι Σοφία! Η κοιλιά είναι έτσι και θα γεννηθεί αγόρι.

- Όχι Ελένη, η Μελπομένη με τέτοια κοιλιά γέννησε κορίτσι.

Και δός του οι προβλέψεις. Κάποιες τελικά θα δικαιωθούν.

- Είδατε που σας τα έλεγα; Να με ακούτε άλλη φορά, λένε όσες «πέτυχαν»

την πρόβλεψη.

Πάντως η υπόθεση έχει μεγάλο χάζι, καθώς αποτελεί τροφή για
συζητήσεις και κουτσομπολιό μέχρι να γεννηθεί το παιδί.

Τα γεννητούρια γίνονταν συνήθως στο σπίτι, αν είχαν ενδείξεις οι

γυναίκες, και μαμές ήταν η πεθερά ή η μητέρα της νύφης ή και οι δύο και
καμμιά φορά κάποια «πεπειραμένη» γυναίκα. Μερικές φορές οι γυναίκες
γεννούσαν και στα χωράφια, όπου δούλευαν μέχρι την τελευταία στιγμή·
γεγονότα που είναι αδιανόητα για την εποχή μας. Όμως τις δυσκολίες τις
απέθεταν στην βοήθεια του Χριστού και της Παναγίας. Δεν θυμάμαι να

είχε συμβεί κάτι σοβαρό στο διάστημα που το περιγράφω. Ρώτησα την
μάνα μου για την δική μου γέννηση στην διάρκεια της κατοχής, με τους
Γερμανούς ακόμη στην περιοχή μας, χωρίς φάρμακα και γιατρούς ή έστω
μαίες. «Μαία» ήταν η γιαγιά Τρυφωνία, η πεθερά της, και βοηθός ο

16