Page 13 - koutsos-triodio

13

διεκδικούν την ψυχή θυμίζοντας όλες τις αμαρτίες που έκαναν ζωντανοί, ενώ οι
άγγελοι πασχίζουν να την αποσπάσουν από τα αρπακτικά χέρια των δαιμόνων.

Αυτή τη στιγμή θυμάται ο υμνωδός σε ένα Θεοτοκίο και παρακαλεί την Θεοτόκο
να τον συνδράμει και να τον υπερασπιστεί, όταν βρεθεί ενώπιον του προσωρινού

δικαστηρίου που στήνεται για κάθε ψυχή, για να εκδοθεί η προσωρινή απόφαση
μέχρι την τελική που θα γίνει στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, κατά την

οποία θα έρθει ως Κριτής των πάντων.
Όταν ο Χριστός θα έρθει να μας κρίνει το μοναδικό κριτήριο είναι η

αγάπη η έμπρακτη, που θα έχουμε επιδείξει προς τον κάθε ελάχιστο αδελφό,
αφού ο καθένας μας έχει λάβει το δώρο και τη χάρη της αγάπης του Χριστού.

Μας κάνει εντύπωση το κριτήριο αυτό της έμπρακτης αγάπης, που εντοπίζεται
στην ανταπόκρισή μας στην πείνα, στη δίψα, στη φιλοξενία, στις επισκέψεις των

ασθενών και των φυλακισμένων αδελφών μας, αλλά προφανώς δεν
περιορίζεται μόνο σ’ αυτές τις πράξεις εκδήλωσης της αγάπης μας. Η αγάπη

είναι πολύμορφη, γιατί εκδηλώνεται με πολλές μορφές, και πολύτροπη, γιατί
βρίσκει πολλούς τρόπους για να εκδηλωθεί. Αυτή η αγάπη ξεκινάει από την

αγάπη του Θεού, ο οποίος είναι η Αγάπη, αλλά και από τη μετάνοια για
επιστροφή στην αγάπη του Θεού, που την στερούμαστε μακριά από το Θεό και

μόνο με τέτοιες πράξεις την ξαναβρίσκουμε. Είναι βέβαια λογική η ερώτηση
«Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν…»

κλπ αλλά εξίσου αποστομωτική η απάντηση «ἐφ᾿ὅσον ἐποιήσατε (η ουκ) ἑνὶ
τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε (ή ουκ).

Οι εκ δεξιών είναι οι μετανοημένοι, αυτοί που άκουσαν το κήρυγμα του
Ιωάννη Προδρόμου και του Χριστού και φρόντισαν να αποκαταστήσουν την

αγαπητική τους σχέση με τον Θεό μέσω της αγάπης προς τους αδελφούς.
Αντίθετα οι εξ ευωνύμων είναι οι αμετανόητοι, αυτοί που εξακολουθούν να ζουν

στον κόσμο της φθοροποιού παρακοής και να μην κάνουν υπακοή στο θέλημα
του Θεού. Το ζητούμενο είναι η επαναθέρμανση των σχέσεων του ανθρώπου με

τον Θεό. Αυτή η συνύπαρξη και κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό ξεκινάει
από τώρα και παρατείνεται στο διηνεκές. Ο Χριστιανός είναι σε κοινωνία με τον

Θεό, μόνο εφόσον βρίσκεται σε αγαπητική κοινωνία με τον αδελφό του. Το πιο
φωτεινό παράδειγμα δίνει η θυσιαστική αγάπη του Εσταυρωμένου Ιησού, ο

οποίος μας δείχνει τον δρόμο της θυσίας ως τον αποκλειστικό και μοναδικό