Page 18 - koutsos-triodio

18

τρυφῆς ἀπολαύσω οὐκέτι ὄψομαι, Ἐλεῆμον, Οἰκτίρμον βοῶ σοι· Ἐλέησόν με τὸν
παραπεσόντα.»

Το γεγονός της «έξωσης» των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, μας
υπενθυμίζει την αποστασία μας από την αγάπη του Θεού Πατέρα και την

περιπλάνησή μας στα καταστρεπτικά μονοπάτια της αμαρτίας και των
εγωιστικών θελημάτων. Οι Πρωτόπλαστοι, λόγω της υπερηφάνειας και της

ανυπακοής τους, έχασαν τη θεϊκή αγάπη, έμειναν γυμνοί από τη λαμπρότητα της
θεϊκής χάριτος, κάθισαν απέναντι από τον παράδεισο και έκλαιγαν για την

απώλεια της παρουσίας του Θεού.
Ολοκληρώνοντας πρέπει να επισημάνουμε ότι η κύρια σημασία του

Τριωδίου κατά τους πατέρες είναι η προετοιμασία ενόψει της Μεγάλης
Τεσσαρακοστής να δημιουργήσει στην ψυχή κλίμα μετανοίας. Κατά την

περίοδο αυτή η Εκκλησία, κυρίως μέσα από τη λατρεία και την άσκηση,
προβάλλει το δικό της τρόπο θέασης της ζωής, τις δικές της αξίες και καλεί τους

Χριστιανούς να τις κάμουν πράξη, να τις εφαρμόσουν στην καθημερινή τους
ζωή. Πρόκειται για έναν τρόπο ζωής που βρίσκεται στους αντίποδες του

σημερινού: απέναντι στην κατανάλωση η Εκκλησία προβάλλει την άσκηση και
τη λιτότητα του βίου, απέναντι στο θόρυβο, τη σιωπή, απέναντι στη δημοσιότητα

και στην έπαρση, την ταπείνωση, απέναντι στη φιλαρχία, την αγάπη, απέναντι
στην απιστία την πίστη.

Όλα αυτά όμως δεν αυτονομούνται, δεν λειτουργούν έξω από το βασικό
σκοπό της Εκκλησίας, που είναι η ανακαίνιση και μεταμόρφωση του ανθρώπου,

ώστε αυτός να γίνει κατά χάριν Θεός. Γιατί η Εκκλησία δεν έχει απλώς σκοπό
να βελτιώσει το χαρακτήρα του ανθρώπου αλλά να σώσει τον άνθρωπο, να τον

διαφυλάξει δηλαδή σώο, ακέραιο, χωρίς τη διαστροφή που επέφερε σε αυτόν η
αμαρτία και έτσι να τον προσφέρει στον Θεό.

Και κλείνοντας, η εκκλησία μας άνοιξε τις πύλες της μετανοίας από την
περασμένη Κυριακή. Μας καλεί να εισέλθουμε και να βρισκόμαστε «εν

μετανοία», διότι «ουκ εστιν άνθρωπος, ος ζήσεται επί της γης και ουχ αμαρτήσει».
Σε κάθε στιγμή και λεπτό ας αναρωτιόμαστε αν κάνουμε πάντοτε το Θέλημα του

Θεού, κι όταν δεν το κάνουμε, ας επικαλούμαστε το έλεος του Θεού,
επαναλαμβάνοντας το «ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός του και κατά το

πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τα ανομήματά μου». Καθώς και την ευχή
«Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Βέβαια το καλύτερο είναι να προσέχουμε και