Page 14 - lappa-athinon-dorotheos

9 Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος είχε εξοριστεί στις Σεϋχέλλες στις 21 Μαρτίου 1956 και
απελευθερώθηκε τον Απρίλιο του 1957. Είχε προηγηθεί η συνάντηση και ιδιαίτερη συνομιλία με
τον πράκτορα των Άγγλων και προδότη Κίμωνα Τορναρίτη, στις 21 Δεκεμβρίου 1956. Το
περιεχόμενο της συνομιλίας παραμένει άγνωστο. Το μόνο γνωστό όμως είναι ότι έκτοτε ο
Μακάριος εγκατέλειψε το όραμα της Ενώσεως και εστράφη προς την Ανεξαρτησία. Επίσης,
έκτοτε επιθυμούσε να είναι ο ισόβιος ανώτατος άρχων ενός ανεξαρτήτου Κυπριακού Κράτους.
(Πηγή: Χατζηδάκη Μάνου Ν., Ανοίγουμε τον φάκελο της Κύπρου, τόμος Α΄, πως χάθηκε η
Ένωση, 1950 – 1967, Εκδόσεις Πελασγός, Αθήνα 2017, σελ 61-62, 64)

10 Ο Σεφέρης, για άγνωστο λόγο, δεν αναφέρει αυτήν την συνάντηση στο προσωπικό ημερολόγιό
του, παρόλο που αυτή επιβεβαιώνεται από πολλές και αξιόπιστες πηγές.

11 Ιστορικό Λεύκωμα, Η Εκκλησία της Ελλάδος 1941 – 2007, Από τον Δαμασκηνό στον
Χριστόδουλο, κείμενα – επιμέλεια: Δημοσθένης Κούκουνας, Εκδόσεις Μέτρον, Αθήνα
Αύγουστος 2007, σελ 55. Εργασία του Κωνσταντίνου Α. Μουρτζάνου, Δωρόθεος Κοτταράς. Ο
από Λαρίσης, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, υποβληθείσα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο
Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, Τομέας Εκκλησιαστικής
Ιστορίας, σελ 10.

12 Ο Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος απεβίωσεν χθες Εφημερίδα «Ελευθερία», 27 Ιουλίου 1957, σελίδα
1.

13 Σχετικά με τον θάνατό του Αρχιεπισκόπου, ο αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Στράγκας γράφει:
«Καθ’ όν χρόνονήρξατο την κάθαρσιν και εξυγίανσιν της Εκκλησίας ο Αθηνών Δωρόθεος, ως
αυτός την ηννόει, δηλαδή μονομερώς εκκαθάρισιν των υπ’ αυτού θεωρουμένων ως επιβλαβών
κληρικών, δυστυχώς πέριξ αυτού ευρίσκοντο, ως σύμβουλοι και άνθρωποί του, κληρικοί και
λαϊκοί ουχί οι πρέποντες, οι και ίσως συντελέσαντες εις την επιτάχυνσιν του κατόπιν αποτόμου
βαρυτάτης ασθενείας θανάτου του, επελθόντος εν Στοκχόλμη της Σουηδίας τη 26 Ιουλίου 1957.»
(Πηγή: Στράγκα Θεοκλήτου Αρχιμανδρίτου, Εκκλησίας Ελλάδος Ιστορία εκ πηγών αψευδών, Δ΄
τόμος, Γ΄ έκδοσις, Αθήναι 2001, σελ 2770)

14 Στράγκα Θεοκλήτου Αρχιμανδρίτου, «Εκκλησίας Ελλάδος Ιστορία εκ πηγών αψευδών, 1817 –
1967, Ε΄ τόμος», Αθήναι 2001, Γ΄ έκδοσις, σελ 3383. «Στις 26 Ιουλίου 1957, ο Αρχιεπίσκοπος
Δωρόθεος πέθανε στη Στοκχόλμη, όπου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση του εγκεφάλου, και τον
διαδέχθηκε ο μητροπολίτης Πατρών Θεόκλητος Παναγιωτόπουλος, ιεράρχης ελάχιστων
ικανοτήτων που υποστηρίχθηκε από την κυβέρνηση και ιδιαίτερα από τον τότε υπουργό Παιδείας
Αχιλλέα Γεροκωστόπουλο, βουλευτή Αχαΐας. Ο στόχος της, μετά την εμπειρία μάλιστα
Σπυρίδωνος και Δωροθέου, ήταν να εκλεγεί αρχιεπίσκοπος που να μπορεί να ελέγχεται από την
κεντρική εξουσία». (Πηγή: Πρίντζιπα Γιώργου – Καραγιάννης Γιώργου, Εκκλησία και
Ελληνισμός από το 1821 μέχρι σήμερα, ιστορική επισκόπηση, πρόλογος: Αρχιεπίσκοπος Αθηνών
και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, Εκδόσεις Προσκήνιο, Αθήνα 2005, σελ 135)

15 Στράγκα Θεοκλήτου Αρχιμανδρίτου, Εκκλησίας Ελλάδος Ιστορία εκ πηγών αψευδών, 1817 –
1967, Ε΄ τόμος, Αθήναι 2001, Γ΄ έκδοσις, σελ 3391, 3398 – 3400. «Τον Απρίλιο του 1959 επτά
συνοδικοί μητροπολίτες, δηλαδή η πλειοψηφία των μελών της Συνόδου, απαίτησαν την πλήρωση
των κενών μητροπολιτικών θέσεων. Ο Θεόκλητος αρνήθηκε υποστηρίζοντας ότι έπρεπε να
προηγηθεί η ψήφιση νέου Καταστατικού Χάρτη. Ήταν η θέση που υποστήριζε η κυβέρνηση. Το
αποτέλεσμα ήταν οι διαφωνούντες να προχωρήσουν μόνοι τους σε εκλογές, να προκληθεί
μεγάλος σάλος στην Εκκλησία και να δοθεί η ευκαιρία στην Κυβέρνηση Καραμανλή να επέμβει
κατά τρόπο προσβλητικό για τις εκκλησιαστικές αρχές, να τροποποιήσει αυθαίρετα τον

14