Page 16 - lemontzis-idioteleia

θείου θελήματος, ότι ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ επέφερε, δια της

παραβάσεως του την οργή και αγανάκτηση του Θεού, και για αυτό το

λόγο τον θάνατο, και ότι ο διάβολος είναι το τιμωρό όργανο του Θεού, η

ορθόδοξη θεολογία επισημαίνει ότι η σωτηρία είναι εκ του θανάτου και

όχι εκ της Θείας οργής (Βλ. Ιωάννου Ρωμανίδη Πρωτοπρεσβυτέρου, Το

προπατορικόν αμάρτημα, Αθήνα 1989, σελ. 22,8,17).

Για την ορθόδοξη θεολογία, σκοπός του ανθρώπου είναι η θεραπεία
της ανθρώπινης φύσεως από τα πάθη, η ομοίωση με το Θεό μέσω της

ανιδιοτελούς αγάπης και όχι η ικανοποίηση της προσβληθείσας θείας
δικαιοσύνης και εξευμενισμός του Θεού μέσω καλών έργων. Ταυτόχρονα

είναι πόλεμος εναντίον των μεθοδειών και της πανουργίας του διαβόλου

(Βλ.Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή, Αμαρτία: Ενοχή ή πένθος; Θεσσαλονίκη

2011,σελ.172εξ). Εάν πραγματικά ίσχυε η θέση της δυτικής θεολογίας θα

ήταν αρκετό να μεταβεί ο άνθρωπος στις δύο πρώτες βαθμίδες για να

κερδίσει τη σωτηρία. Σε αυτή την κατάσταση οι ηθικές πράξεις θα

μπορούσαν ικανοποιητικά να εξευμενίσουν το Θεό εξαιτίας της

παράβασης του θελήματός του. Γι’ αυτό άλλωστε οι ρωμαιοκαθολικοί και

οι προτεστάντες αντικατέστησαν την άσκηση για την τελείωση στην

αγάπη και την ανιδιοτέλεια, με τον ηθικισμό, δηλαδή την τυπική τήρηση

των εντολών του Θεού.

Σύμφωνα όμως με τους Πατέρες μας οι σχέσεις μεταξύ Θεού και

ανθρώπου δεν έχουν την έννοια της συναλλαγής. Δεν μπορεί ο

άνθρωπος να σώσει τον εαυτό του προσφέροντας στον Θεό πίστη και

έργα, ως εάν ο Θεός εδέχετο δωροδοκίες (Βλ. Ιωάννου Ρωμανίδη

15