Page 11 - lemontzis-omilies

Ας εναποθέσουμε και εμείς τις ελπίδες μας στην ακοίμητη
πρεσβεία Της Παναγίας και ας αναλογιστούμε πόσες φορές στάθηκε
δίπλα μας, πόσες φορές έδωσε λύση στα προβλήματά μας, πόσες
φορές μας διέσωσε και οικονόμησε την αίσια έκβαση των

πραγμάτων, ώστε να αναφωνήσουμε και να ομολογήσουμε:
“Ἐθαυμάστωσας ὄντως, νῦν ἐπ' ἐμοὶ Δέσποινα, τὰς εὐεργεσίας σου
Κόρη, καὶ τὰ ἐλέη σου· ὅθεν δοξάζω σε, καὶ ἀνυμνῶ καὶ γεραίρω, τὴν
πολλὴν καὶ ἄμετρον, κηδεμονίαν σου”.

5.“καταιγὶς με χειμάζει, τῶν συμφορῶν Δέσποινα, καί τῶν

λυπηρῶν τρικυμίαι, καταποντίζουσιν”

Οι πειρασμοί των θλίψεων και η καταφυγή στην Παναγία

Όταν ο πολύαθλος Ιώβ ήρθε αντιμέτωπος με όλες εκείνες τις
απροσδόκητες δοκιμασίες και συμφορές, δεν εξέφρασε κανένα

παράπονο και γογγυσμό διότι πίστευε ότι εφόσον ο Θεός έχει την
απόλυτη κυριαρχία στον κόσμο, έχει το δικαίωμα να παρέχει δωρεές
αλλά και να τις αποσύρει: “ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο”(Ιωβ 1,21).
Όμως προχώρησε και σε κάτι βαθύτερο: εμπιστεύτηκε την κυριαρχία
του Θεού, δηλαδή είδε πίσω από τις δοκιμασίες την πρόνοια και την
αγάπη του Θεού καθώς οτιδήποτε συμβαίνει υπηρετεί το πνευματικό

συμφέρον του ανθρώπου. Κατά παρόμοιο τρόπο, ο υμνωδός στον
Παρακλητικό Κανόνα δεν εκφράζει κανένα παράπονο για τα λυπηρά
συμβάντα της ζωής αλλά σαν ένα παιδί που σπεύδει στη μητέρα του
για να επιζητήσει βοήθεια, έτσι και αυτός εναποθέτει στη στοργική
αγκαλιά της Παναγίας όλες τις δοκιμασίες της ζωής, εκφράζει τον

πόνο της ψυχής του: “καταιγὶς με χειμάζει, τῶν συμφορῶν Δέσποινα,
καί τῶν λυπηρῶν τρικυμίαι, καταποντίζουσιν” αναφέρει και επιζητά
την άνωθεν βοήθεια.

Η ζωή του ανθρώπου στον κόσμο είναι μια διαρκής δοκιμασία.
Συμφορές και θλίψεις, όπως η ασθένεια, ο θάνατος, μια οικονομική
καταστροφή, ένα διαλυμένο σπιτικό, ένας αλκοολικός σύζυγος, ένα
εξαρτημένο από ναρκωτικά παιδί, επαγγελματικές αστοχίες,
συνεχόμενες αποτυχίες και ματαιώσεις, μας συντρίβουν και μας
συνθλίβουν. Άραγε γιατί συμβαίνουν αυτά; Οι πνευματικοί Πατέρες

10