Page 8 - liamis-stmaxim

λογική, τις μεθόδους και τους σκοπούς του κόσμου . Αυτή η στάση, που
3
υποδηλώνει περισσότερο ψυχολογική μειονεξία (complex), παρά

τεκμηριωμένη εσωτερική πνευματική και θεολογική τοποθέτηση, οδηγεί,

είτε σε αναζήτηση υποστήριξης από τις δομές και τους μηχανισμούς του

κόσμου με αντίστοιχα ανταλλάγματα, είτε σε φανατική εναντίωση σε

κάθε τι που προέρχεται από τον κόσμο, ο οποίος εκλαμβάνεται ως

διαρκής απειλή, είτε ακόμη και ως αναχώρηση από τον κόσμο, η οποία

συχνά ενδύεται τον μανδύα της αφιέρωσης ή και της μοναχικής κλήσεως.

«Συμπεραίνοντας θα μπορούσε κανείς να πει ότι η εκκοσμίκευση

είναι η αλλοτρίωση του πιστού από τον κόσμο. Με άλλα λόγια είναι η

αντιστροφή της ρήσης του αποστόλου Ιωάννη για τη σχέση Θεού και

αντιχρίστου. Ο απόστολος λέει: ‘…μείζων εστίν ο εν υμίν (δηλ. ο Θεός) ή ο

εν τω κόσμω (δηλ. ο αντίχριστος. Α΄ Ιω. 4,4). Στην περίπτωση της

4
εκκοσμίκευσης ισχύει το ‘… μείζων εστίν ο εν τω κόσμω ή ο εν υμίν! ’» .

3 Ηλία Βουλγαράκη, Χριστιανισμός και κόσμος, εκδ. Αρμός, σ. 68-73),
Ό.π., σ. 73. Από την πλουσιότατη βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα βλ. ενδεικτικά
4
Alexander Schmeman, Μεγάλη Σαρακοστή. Πορεία προς το Πάσχα, εκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ, γ΄έκδ.,
σ. 78-104, ιδ. σ. 81, όπου, μέσω των απόψεών του, κυρίως όμως του τρόπου θεολογίας του,

παρουσιάζεται ανάγλυφα η σημασία της επαφής ολόκληρου του πληρώματος της

Εκκλησίας με τις πηγές της ορθόδοξης πίστης. Η χρήση των πηγών αυτών, προκειμένου ο
εν λόγω συγγραφέας να δώσει στον αναγνώστη όλες τις διαστάσεις και το αληθινό νόημα

της συμμετοχής στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αποτελεί εξαιρετικό δείγμα
συνδυασμού θεολογικής κατάρτισης και ποιμαντικής μέριμνας, κάτι που εξέλιπε τραγικά

στην Ρωσική πραγματικότητα της εποχής, στην οποίαν αναφερόμαστε.

7