Page 23 - moulopoulou_xiliasmos

Γεωργία Μουλοπούλου:
Ο Χιλιασμός στην πρώτη Εκκλησία και στην σύγχρονη εποχή

56
ερμηνεύουν κατά γράμμα τα χίλια έτη και όχι με την ιουδαϊκή
57
αιρετική έννοια .
Από τους αιρετικούς χιλιαστικές ιδέες είχαν υιοθετήσει οι

61
59
58
60
Εβιωνίτες , ο Κήρινθος , ο Κομμοδιανός, ο Βικτωρίνος , ο Νέπως , ο
Κορακίων. Επίσης στους πολέμιους του Χιλιασμού συναντώνται

Δεσπότης, (2010), Όπ.π., σ. 329.
56
57 Μπρατσιώτης, (1992), Όπ.π., σ. 283.
58 Ο όρος «Εβιωναίοι» (Εβιωνίτες) σημαίνει «φτωχοί». Κατά τους Ιππόλυτο, Τερτυλλιανό,
Ωριγένη, Ευσέβιο και Επιφάνιο προέρχεται από την εβραϊκή γλώσσα και αναφέρεται από
αυτούς σε κάποιον υποτιθέμενο ιδρυτή Ebion. Σύμφωνα με τον Johannes Weiss, η μορφή
αυτή είναι μια δική τους δημιουργία, γιατί το όνομα προέρχεται από την ελληνιστική
μορφή του ebionim (= «οι πτωχοί»). Σύμφωνα με τον Ωριγένη και τον Ευσέβιο Καισαρείας,
υπήρχαν δυο μερίδες Εβιωναίων, οι οποίες δέχονταν τον Χριστό, τον Ιουδαϊκό Νόμο και
τον τρόπο ζωής. Η διαφορά τους βρίσκεται στο ότι η μια μερίδα (Ιουδαϊοχριστιανοί
Ναζωραίοι) αποδεχόταν την εκ Παρθένου γέννηση του Χριστού ενώ η άλλη όχι. Σύμφωνα
με τον Ευσέβιο, η πρώτη μερίδα των Εβιωναίων δεν δεχόταν την προΰπαρξη του Χριστού,
ενώ η δεύτερη τον θεωρούσε απλό άνθρωπο. Στο σύστημα των Εβιωναίων ο Χριστός
εμφανίζεται ως προφήτης, απεσταλμένος του Θεού, για να κηρύξει τη βούλησή Του.
Σκοπός της αποστολής του δεν ήταν η σωτηρία του ανθρώπινου γένους, αφού του λείπει
η θεότητα, αλλά να στηρίξει τον Νόμο. Βλ. Σκουτέρης, Όπ.π., σ. 287, 291, και Ν.
Ματσούκας, Ορθοδοξία και αίρεση στους εκκλησιαστικούς συγγραφείς του Δ’, Ε’, ΣΤ’ αιώνα,
(Θεσσαλονίκη: εκδ. Π. Πουρναρά, 1992 ), σ. 126-127. Για τον όρο «Εβιωναίοι» πρβλ. Weiss,
2
Όπ.π., σ. 469.
59 Ευσέβιος Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία VII, 25.6. «Ο Κήρινθος εξέλαβε τη χιλιετή
βασιλεία εντελώς σαρκικά, κάτι που προκάλεσε την αντίθεση του Γάιου του Ρωμαίου
(Ευσεβίου Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία, ΙΙΙ, 28) και του Ωριγένη (Περί Αρχών ΙΙ,11)»,
Δεσπότης, (2010), Όπ.π., σ. 329.
60 Βλ. Φειδάς, Όπ.π., σ. 150.
61 Ευσέβιος Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία VII, 24.4.

22