Page 22 - mpotsari-vioithiki

επιτυχή θεραπεία τους ή και στην οριστική εξαφάνισή τους, όπως συνέβη με την

ευλογιά.

Η λίστα με τα απαιτούμενα εμβόλια ποικίλλει μεταξύ των κρατών. Ως
προληπτική παρέμβαση, τα εμβόλια χορηγούνται σε άτομα που είναι υγιή,

τουλάχιστον όσον αφορά τις ασθένειες για τις οποίες διενεργούνται οι

εμβολιασμοί. Όταν μιλάμε για την ασφάλεια του εμβολίου, μια κοινή επωδός

μεταξύ υποστηρικτών του εμβολιασμού είναι ότι τα εμβόλια είναι θύματα της

ίδιας της επιτυχίας τους. Πρέπει να τονίσουμε ότι τα εμβόλια παρέχουν άμεσα
οφέλη στους δικαιούχους αλλά και έμμεσα στην προστασία της κοινότητας. Εν

τούτοις, ο εμβολιασμός ενός "υγιούς" πληθυσμού εναντίον μιας νόσου έχει

ορισμένα θεωρητικά μειονεκτήματα, και αυτό γιατί στην περίπτωση των

χρόνιων νόσων, τα αντισώματα που αναπτύσσει ο οργανισμός ύστερα από έναν
εμβολιασμό δεν παίζουν προστατευτικό ρόλο. Αντιθέτως στην καλύτερη

περίπτωση σταθεροποιούν ή επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, ενώ στη

χειρότερη, ευνοούν τη μόλυνση από το λοιμογόνο παράγοντα ή ακόμα και δρουν

επιθετικά, αποτελώντας τη βάση της ασθένειας. Υπάρχουν μάλιστα και
περιπτώσεις στις οποίες διευκολύνεται η εμφάνιση αυτοάνοσων ασθενειών, οι

οποίες καταστρέφουν αργά ή γρήγορα, τα όργανα που υποτίθεται ότι

προστατεύει το εμβόλιο.

Σχεδόν όλα τα προγράμματα δημόσιας υγείας απαιτούν ισορροπία και σεβασμό

απέναντι στην προσωπική ελευθερία και αυτονομία του ατόμου, θεμελιώδεις

όρους της βιοηθικής, και ανησυχία απέναντι στην υγεία της κοινότητας. Τα
εμβόλια εξακολουθούν να έχουν ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ ασφάλειας και μια

απαράμιλλη ιστορία επιτευγμάτων. Η πρωταρχική ηθική υποχρέωση στην

πολιτική του εμβολίου είναι να προσπαθήσει να μεγιστοποιήσει τα κοινωνικά

οφέλη του εμβολιασμού, ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα την παραβίαση της

25
προσωπικής ελευθερίας .

25 http://www.bioethics.upenn.edu/documents/Unintended Consequences.pdf
21