Page 41 - mylonas-ekklisiastikes-prosopikotites

Πελοποννησιακής Γερουσίας στη Στερεά Ελλάδα 201 . Αποτέλεσμα των ενεργειών του

Μαυροκορδάτου είναι η σύσταση του Οργανισμού της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος, στις
9 Νοεμβρίου του 1821 202 . Κάτι αντίστοιχο έπραξε ο Θ. Νέγρης στην Αττική και το

αποτέλεσμα ήταν ότι ψηφίστηκε η «Νομική Διάταξις της Ανατολικής Χέρσου
Ελλάδος» 203 . Η προοπτική της σύγκλισης Εθνοσυνέλευσης γινόταν ολοένα και

περισσότερο ανάγκη. Θεωρήθηκε αναγκαία η ύπαρξη συλλογικού οργάνου διοίκησης.
Ο Μακρυγιάννης τόνιζε ότι δεν υπάρχει έθνος που προχώρησε και αναπτύχθηκε χωρίς

διοίκηση και νόμους. Αν δεν υπάρχουν αυτά, τότε θα χαθεί. Και οι Έλληνες, συνέχιζε,

δεν θα πάνε μπροστά χωρίς νόμους 204 . Ο Μακρυγιάννης έλπιζε στην ένωση του έθνους
και στην κοινή πορεία όλων των δυνάμεών του, κινούμενες προς την ελευθερία. 205

Ο διαχωρισμός της Στερεάς σε Ανατολική και Δυτική ήταν αποτέλεσμα του

σκεπτικού των δύο αυτών ανδρών που ορμώμενοι από ιδιοτελή κίνητρα και
εξυπηρετούσαν προσωπικές βλέψεις 206 . Έτσι, δημιουργήθηκαν τρία διοικητικά όργανα

που ονομάστηκαν «Γερουσίες», μαζί με την Πελοποννησιακή. Η Γερουσία της
Ανατολικής Στερεάς ονομαζόταν αλλιώς Αρείος Πάγος. 207 Ο Νέγρης ηγούνταν της

Δυτικής 208 και ο Μαυροκορδάτος της Ανατολικής.
Ο Νέγρης συνεργαζόταν την περίοδο αυτή πολύ καλά με τρεις ιεράρχες, τον

Διονύσιο Επίσκοπο Μενδενίτσας, τον Ιωαννίκιο Επίσκοπο Λιδωρικίου και τον

Ταλαντίου Νεόφυτο. 209 Επίσης, πέντε ακόμα κληρικοί αποτελούσαν σημαντικούς
συνεργάτες του. Συγκεκριμένα, ο Άνθιμος Γαζής, δύο ηγούμενοι, ένας πρώην

ηγούμενος και ένας ιεροδιάκονος. Η έντονη παρουσία και συμμετοχή του κλήρου στο
πολιτικό σκηνικό αποτελεί την καλύτερη απόδειξη του κύρους που είχε η Εκκλησία 210 .

Αναμφισβήτητα είναι ενδεικτικό στοιχείο μιας εκκλησιαστικής πρακτικής να

201 Ε. Πρωτοψάλτη, Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και το έργον του κατά την επανάστασιν του 1821 -
Αφιέρωμα εις τα 150 χρόνια της επαναστάσεως του 1821, σ. 174.
202 Χ. Φραγκίστας, Αι βάσεις των πολιτευμάτων του Αγώνος, Ανάτυπον του Τόμου “Αφιέρωμα εις τα
150 χρόνια της Επαναστάσεως του 1821”, σ. 33.
203 Π. Πετρίδης, Ελληνική Πολιτική και Κοινωνική Ιστορία 1821-1940, Επισκόπηση, σ. 18.
204 Στρατηγός Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, σ. 202.
205 Γ. Δέλιος, Απομνημονευματογράφοι της Εθνεγερσίας, σ. 59.
206 Β. Καραγιώργος, (όπως σημ. 180), σ. 13.
207 Κ. Μεταξάς, Ιστορικά Απομνημονεύματα εκ της Ελληνικής Επαναστάσεως, πιστή ανατύπωση της
πρωτότυπης έκδοσης, σ. 56-57.
208 Β. Φεσάς, «Η Ελληνική Επανάσταση και οι ιδεολογικές ζυμώσεις του Γένους», Κοινωνία 25(1982), σ.
269.
209 Ch. Frazee, (όπως σημ. 144), σ. 68.
210 Ε. Κωνσταντινίδης, Η εν Ελλάδι Εκκλησία κατά την επαναστατικήν την μέχρι της αφίξεως του Όθωνος
μεταβατικήν εποχήν (1821-1833), Έρευναι περί την Ιστορία της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος
1(1970), σ. 18-19.

42