Page 12 - panagopoulos-vatatzia

Οι πάσης φύσεως χιλιαστές υποστηρίζουν ότι μετά την ανάσταση των
νεκρών, οι άνθρωποι θα είναι πάλι με σάρκες και με οστά, με τη συνέχιση της

ζωής επί της γής, τους οποίους όλους αυτούς, τους ονομάζει: «υλόφρονες» και
«διαστρεβλωτές». Γιατί δεν προσέχουν το χωρίο: «εν γάρ τη αναστάσει ούτε
γαμούσι ούτε εκγαμίζονται, αλλ’ ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισιν» . Γι’ αυτό
22
μας έλεγε, ότι ο Κύριος θα έλθει ως Κριτής «αιφνιδίως και ουαί» στην πλανεμένη
και ραθυμούσα ανθρωπότητα και κυρίως στη σοδομοποιημένη και ξετρελαμένη
με ναρκωτικές ουσίες νεολαία της εποχής, όπως μας έλεγε, που δεν ξέρει τι

τελικά θέλει, που θα πάει και τι θα κάνει!

23
Στον πέμπτο υπότιτλο για το «πλήθυνσις της γνώσεως» , παρατηρεί, ότι
η αύξηση της γνώσης, δεν συνοδεύτηκε με την ευσεβή ζωή του ανθρώπου,

αντίθετα, περισσότερο με την «γενική απιστία», με την «πρωτοφανή αδιαφορία»,
με την φοβερή «διαστροφή», με «ανηθικότητες», με «εγκληματικότητες», με
«βλασφήμιες», με «εκκοσμικεύσεις», με «νεωτερισμούς» και αποστασίες. Οι

άνθρωποι σήμερα με τα «πτερά της γνώσεως και της επιστήμης», ζητούν να
θέσουν τους θρόνους τους, πάνω απ’ τα νέφη, πάνω απ’ τους ουρανούς. Σήμερα
εν μέρει, αυτό γίνεται και με τα «διαπλανητικά μηχανήματα» επί αέρος και

διαστήματος και τα ταξίδια, με την «ιλιγγιώδη ταχύτητα» των αεροπλάνων,
παρακρούοντας έτσι με αλαζονία και ύβρη, τις πύλες του ουρανού, αλλά ξεχνούν
οι δύστυχοι άνθρωποι (μας έλεγε), ότι ο ουρανός ανήκει στον Κύριο, ενώ η γη
24
στους υιούς των ανθρώπων . Η γνώση που θέλει να ξεπεράσει, τον Δημιουργό,
δημιουργεί υπερηφάνεια και αλαζονία στους ανθρώπους και αποτελεί σημείο της
ύβρης και αλαζονίας των, και του ιστορικού τέλους του κόσμου.

Εμβαθύνοντας στα δύο τελευταία κεφάλαια του βιβλίου του
εσχατολογικού προφήτη Δανιήλ, καταλήγει ότι τα σημεία, πριν την καταστροφή
του κόσμου, θα είναι προσδιοριστικά του καιρού εκείνου. Η φράση: «καιρός

καιρών και ήμισυ καιρού», αναφέρεται στην διάρκεια των μεγάλων δυνάμεων –
κρατών, που θα υπάρχουν τότε, και θα χαρακτηρίζονται ως δυνάμεις του
«βορρά» και «νότου». Πιθανολογεί να είναι οι δύο μεγάλοι

πολιτικο/στρατιωτικοί συνασπισμοί, στους οποίους θα έχει διαιρεθεί η τότε,
ανθρωπότητα. Τον καιρό της ισχύος αυτών των δύο ισχυρών δυνάμεων,
δημιουργείται και εμφανίζεται ισχυρότατο και ένα μικρό Κράτος: «προφανώς το

Ισραήλ». Απ’ το οποίο εμφανίζεται, ο «άρχων της διαθήκης», τον οποίο
ερμηνεύει, ως ψευδο-μεσσία, ως Αντίχριστο. Αυτός θα πολεμήσει τους

22 Ματθ. 22, 30. Μαρκ. 12, 23. Ιω. 18, 36. Φιλιπ. 3, 20. Α’ Πετρ. 1, 4.
23 Ιερομ. Αρσενίου, Ανησυχητικά, 25.
24 Ψαλμ. 113, 24.

11