Page 6 - panagopoulos-vatatzia

πιστούς: «ο δεύτερος θάνατος, η αποκοπή δηλαδή, απ’ τον Θεόν, δεν έχει
εξουσίαν», γιατί αυτοί θα απολαμβάνουν μερικώς τα αγαθά της βασιλείας του

Χριστού, έως την Β’ Παρουσία και έως τη δίκαιη ανταπόδοση των αιώνων.
Πρώτος θάνατος επισημαίνεται ότι είναι ο σωματικός, δηλαδή με τον επίγειο
φυσικό σωματικό θάνατο του ανθρώπου, ο οποίος έχει εξουσία πάνω σε όλους

τους ανθρώπους, όλων των αιώνων και όλων των εποχών. Και ο φυσικός θάνατος
αυτός, όταν έρθει, συναποτελεί και την ατομική προσωπική Β’ παρουσία, για τον
κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

Ομολογουμένως, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ξεχνούμε τις
επίκαιρες συμβουλές του αποστόλου Παύλου, προς τους Θεσσαλονικείς
(Β’Θεσσ. 3,10), ο δε μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω, που απερίσκεπτα ενόσω

άφησαν τις δουλειές τους και περίμεναν, τότε, την εμφάνιση του αντιχρίστου και
την έλευση της Β’ παρουσίας του Κυρίου. Η ημέρα αυτή, πάλι το τονίζουμε, είναι
άγνωστη για όλους μας, για όλους τους ανθρώπους επί της γης, ακόμα άγνωστη

είναι κι απ’ τον Υιό του Θεού. Ακόμα και οι άγιοι και πατέρες της Εκκλησίας, κι
όσοι θέλησαν να προσδιορίσουν χρόνους και καιρούς, έπεσαν παταγωδώς έξω.
Ενόσω προσπάθησαν να προσδιορίσουν τον έσχατο χρόνο και τα περί της Β’

Παρουσίας, έπεσαν έξω και ρεζιλεύτηκαν, απλά γιατί κάτι τέτοιο, δεν μας είναι
προσβάσιμο, δεν είναι δωτέο εις τον ατελή άνθρωπο όλων των αιώνων. Σε μας
είναι δωτέο να βρισκόμαστε σε νήψη και εγρήγορση και όχι σε αγαπολογίες, σε

κοινές συμπροσευχές, σε νομιμοποίηση της σοδομοποίησης, σε ηθικιστικούς
καθησυχασμούς και επικίνδυνους οικουμενισμούς.

Όσον αφορά το «δέσιμον του Σατανά», προϋποθέτει την απόλυτη εξουσία

που είχε ο Σατανάς πάνω στους ανθρώπους, όταν τότε, μετά την παρακοή και
παράβαση των πρωτοπλάστων. Μετά δηλαδή την προπατορική αμαρτία, που
ήταν ως το αποτέλεσμα της παράβασης και της παρακοής, αφού, ακόμα και οι

αγιότεροι προφήτες και οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, μετά τον σωματικό
θάνατο, επί της γης, θα οδηγούντο κι αυτοί δέσμιοι στον Άδη. Αυτή η κατάσταση,
διήρκεσε μέχρι και τότε που «κατελύθη» η εξουσία του Εωσφόρου, δηλαδή μέχρι

και τότε, που ο Λυτρωτής Θεάνθρωπος Χριστός ανέλαβε το έργο της σωτηρίας
του ανθρώπινου γένους, με αντάλλαγμα τη σταυρική Του θυσία. Μετά απ’ αυτή
τη θυσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, ουδείς βρίσκεται υπό την εξουσία του

Εωσφόρου, πλην εκείνων, που από μόνοι τους θα το επιθυμούν, να παραδίδουν
τον ελεύθερο εαυτό τους, στη δουλεία του Σατανά και στα έργα του.

Από την ώρα της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Χριστού μας, η
απόλυτη εξουσία που είχε ο Σατανάς, πάνω στους ανθρώπους, περιορίστηκε, ή

5