Page 17 - petros-essex-krimatheou

και επισπεύδει την παρουσία της του Κυρίου ημέρας53. «Με μεγάλη οδύνη
μετανοίας αναγεννάται ο άνθρωπος για την “ασάλευτη βασιλεία”. Και για το
γεγονός αυτό “χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού” στους
ουρανούς»54, διότι «άνθρωπος εγεννήθη εις τον ουράνιον κόσμον»55.

Ουσιαστικά, η οδός αυτή δεν είναι άλλη από την οδό του Κυρίου Ιησού
Χριστού, ο Οποίος τήρησε όλες τις εντολές του Πατρός, και όμως, ο άρχοντας του
κόσμου αυτού Του επιτέθηκε, ώστε να γνωρίσει ο κόσμος ότι ο Υιός αγαπά τον

Πατέρα. Στη ζωή του Κυρίου παρατηρούμε ένα φοβερό παράδοξο. Ενώ ο Χριστός
εκουσίως ήπιε το Ποτήριον που Του έδωσε ο Πατήρ, και όμως στον φρικτό
Γολγοθά έκραξε «φωνή μεγάλη», «Θεέ μου Θεέ μου, ίνατί με εγκατέλιπες;»56.

Κατ’ ουσίαν οι λόγοι αυτοί συνιστούν αποκάλυψη των διαστάσεων της «εις
τέλος» αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Καταδεικνύουν ότι εκείνη τη στιγμή
ο Χριστός πήρε επάνω Του καθετί ανθρώπινο, ακόμη και την εγκατάλειψη.

Πολύ περισσότερο όμως στον Κύριο διακρίνουμε τον καθορισμό της

απόλυτης προσαγωγής Του προς τον Πατέρα, εφόσον αφότου αναφώνησε, «Θεέ
μου Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες;», στη συνέχεια πρόσθεσε: «Πάτερ, εις χείρας
σου παρατίθημι το πνεύμά μου»57. Ο Χριστός είχε τον καθορισμό αυτόν ως το

τέλος, και μολονότι διήλθε την εγκατάλειψη, παρέδωσε το πνεύμα Του στον
Πατέρα. Κατά συνέπεια, βασιζόμενοι στο υπόδειγμα του Κυρίου, μπορούμε να
συμπεράνουμε πως η εντολή «κράτα τον νου σου στον Άδη και μην

απελπίζεσαι», παραπέμπει στην εκούσια κατάβαση και φύλαξη του νου μας
στον Άδη, αλλά ταυτόχρονα και στην ασάλευτη πεποίθηση στο έλεος του
αγαθού Θεού, που δωρεάν σώζει τον ασεβή.

53. Πρβλ. Β’ Πέτρ. 3,12.

54. Λουκ. 15,10· Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι, σ. 311.

55. Βλ. Ιωάν. 16,21.

56. Πρβλ. Ιωάν. 18,11· Ματθ. 27,46.

57. Λουκ. 23,46.

16