Page 15 - ioannou-kapnisis

Όποιος ήθελε μόνο νήστευε, και προπαντός υπεύθυνος για το διαιτολόγιο
των γερόντων ήταν ο γιατρός. Έπρεπε οπωσδήποτε να ακολουθούνται οι
εντολές του. Επίσης, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, ήταν αναμενόμενο οι

γέροντες ενίοτε να διαπληκτίζονται μεταξύ τους για μικροπράγματα και να
έχουμε μικροέριδες (στην περιοχή μας λέμε ότι στην τρίτη ηλικία

«παραξενεύει ο άνθρωπος»). Τότε, για να ξεπεραστεί το πρόβλημα, και ο
Γέροντας ανέβαινε επάνω, για να συμβουλέψει , αλλά και κάποια από τα
πνευματικά του παιδιά, που είχαν μια ιδιαίτερη ικανότητα να επιλύουν
συγκρούσεις με χιούμορ, αναλάμβαναν «δράση». Το χιούμορ βοηθά να

εξαφανιστούν και οι πικρίες μεταξύ τους και οι δίχως νόημα μνησικακίες
κ.λπ. Οι τρόφιμοι πάντως γενικά σέβονταν τον Γέροντα, του φιλούσαν με
ευγνωμοσύνη το χέρι κ.λπ. Τέλος, ο Γέροντας για να ψυχαγωγούνται

περισσότερο οι τρόφιμοι, διοργάνωνε εκδρομές, τόσο σε μέρη της Ελλάδας
που υπάρχουν μεγάλα προσκυνήματα (π.χ. Κέρκυρα, Κεφαλλονιά, Ζάκυνθος
κ. λπ.), αλλά ακόμη και στο εξωτερικό (πήγε με αρκετούς τροφίμους

τέσσερις φορές στους Αγίους Τόπους, και ακόμη Κων/λη, Δαμασκό, Αίγυπτο
κ.λπ., όπου βρίσκονται ορθόδοξα χριστιανικά Πατριαρχεία και
προσκυνήματα). Ωστόσο, αν και θαύμαζε πολύ το θαύμα του Αγίου Φωτός

στα Ιεροσόλυμα, δεν μπόρεσε ποτέ να το ζήσει από κοντά, γιατί δεν ήταν
δυνατόν να εγκαταλείψει την επαρχία τις ημέρες του Πάσχα.

Ο Θεός βοηθά το Γηροκομείο, μου ανέφερε ο Γέροντας και κάποιοι
συνεργάτες του. Φροντίζει ώστε τελικά να εξευρίσκονται τα αναγκαία ποσά
για την λειτουργία του, ώστε αυτό να μην κλείσει. Υπάρχουν πάρα πολλά

ενδεικτικά περιστατικά, αλλά θα διηγηθώ μόνο ένα. Κάποια φορά, που
υπήρχε μεγάλο πρόβλημα, έφτασε ένας άγνωστος κύριος, μπήκε μέσα στο
ίδρυμα και ζήτησε τον πάτερ. Του είπε ότι η μητέρα του, που πέθανε, άφησε

ένα μεγάλο ποσόν για το ίδρυμα (καλύφθηκαν πλήρως όλα τα έξοδα πέντε
χρόνων!). Ο πατήρ Ιγνάτιος δεν ήξερε καθόλου την κυρία, ούτε και ο γιος της
ήξερε ακριβώς γιατί έδωσε τα χρήματα ειδικά στο Γηροκομείο Ιστιαίας.

Ήταν μια πρόνοια του Θεού, χωρίς να γνωρίζουμε τις υπόλοιπες
λεπτομέρειες.

Η φιλανθρωπική δράση του πατρός είχε επεκταθεί πάντως και πολύ πέραν

του ιδρύματος. Έχω μάθει από τις πιο έγκυρες πηγές ότι ο ίδιος σπούδασε
πολλά παιδιά που δεν είχαν οι γονείς τους τα απαραίτητα χρήματα. Όσο

ήταν φοιτητές, τους πλήρωνε τα ενοίκια, και μάλιστα για τέσσερα χρόνια, τα

15