Page 36 - ioannou-kapnisis
P. 36

Μόνο λίγο πριν τον θάνατό του, ζήτησε από τον Δεσπότη να τον απαλλάξει
                από  όλα  τα  καθήκοντά  του  και  οι  νέοι  Πατέρες,  που  διακονούν  τώρα  εκεί,
                εργάζονται  με  ζήλο  και  προθυμία  αόκνως  για  να  συνεχιστεί  το  έργο  του

                Πατρός. Είναι άξιοι διάδοχοί του.

                Όπως είπα, καθόλο το διάστημα της ασθενείας του (εκτός από την περίοδο

                που έμεινε κατάκοιτος), ο πάτερ συνέχισε κανονικά να εκτελεί τα καθήκοντά
                του. Συνέχισε να δέχεται τους ανθρώπους, και να τους ακούει με υπομονή.
                Ποτέ, σημειωτέον, δεν διέκοπτε τον άλλον όταν μιλούσε, ή ακόμη και όταν

                περιεργαζόταν κάτι.  Όταν τον  ρωτούσαν,  απαντούσε.  Θεωρούσε προσβολή
                του άλλου να τον διακόπτει, να μην τον  αφήνει να ολοκληρώσει αυτό που
                ήθελε  να  πει  κλπ.  Έτσι  φερόταν  ακόμη  και  όταν  ήταν  κατάκοιτος.  Δεν

                άλλαξε αυτή την περίοδο ο ψυχισμός του. Έμενε ήρεμος και γαλήνιος. Δεν
                είχε νεύρα, δεν φώναζε όταν πονούσε (αυτό συνήθως το απέκρυπτε), αλλά
                έμενε καρτερικά ήσυχος. Η ταλαιπωρία του εκείνο τον καιρό ήταν μεγάλη,

                όπως  για  κάθε  κατάκοιτο  άνθρωπο.  Όταν  χρειαζόταν  μετακίνηση  στο
                κρεβάτι  του,  πονούσε  υπερβολικά  πολύ,  και  τότε  τον  άκουγα  να  λέγει
                «Χριστέ  μου,  Παναγιά  μου».  Κάποια  στιγμή,  προσλήφθηκε  ένας

                αποκλειστικός νοσοκόμος, που ερχόταν αρκετές ώρες στο ίδρυμα. Η γενική
                του  πια  εικόνα  ήταν  πολύ  κακή,  και  ο  οργανισμός  του  σε  κατάσταση
                μεγάλης  κακουχίας.  Το  υψηλό  σάκχαρο,  η  άρρωστη  καρδιά  του  κ.λπ.,  όλα

                αυτά  είχαν  εξασθενήσει  τον  οργανισμό  του  τελείως.  Φαινόταν  πια  ότι  ο
                Γέροντας έσβηνε, όσο και αν εμείς, τα πνευματικά του παιδιά, δεν θέλαμε να
                το  πιστέψουμε.  Τελικά,  ημιθανής  ων,  μεταφέρθηκε  στο  νοσοκομείο  της

                Λαμίας, όπου και κοιμήθηκε ησύχως. Ήταν τέλη Νοεμβρίου 2019.

                                                           *******************


                Η  περιοχή  της  Ιστιαίας,  θα  μπορούσαμε  να  πούμε,  μετά  την  κοίμηση  του
                Γέροντα ορφάνεψε. Ευτυχώς, φρόντισε να αφήσει πνευματικούς διαδόχους,
                κληρικούς  μαθητές  του,  που  συνεχίζουν  επάξια  το  έργο  του  Γέροντα.  Στο

                σημείο αυτό θα ζητούσα από κάθε αναγνώστη να προσευχηθεί για την ψυχή
                του  κοιμηθέντος  Γέροντά  μας,  αλλά  επιπρόσθετα,  ακολουθώντας  την
                αυθόρμητη κλίση της καρδιάς μου τελειώνω με την προσευχή στον Γέροντα

                να  εύχεται  για  όλη  της  Πατρίδα  μας,  να  έχει  πνευματική  προκοψή  και  να
                κρατά τις παραδόσεις της αγίας Εκκλησίας.




                                                       36
   31   32   33   34   35   36   37