Page 32 - ioannou-kapnisis
P. 32

στο  κέντρο  της  Αθήνας,  στην  οδό  Πανεπιστημίου.  Ο  οδηγός,  που  είχε
                περισσότερη  πίστη,  είπε  «θα  το  φτιάξει  ο  π.  Ιγνάτιος,  ας  μην
                απελπιζόμαστε».  Δεν  θέλησε  μάλιστα  να  πάρει  ούτε  από  το  κοντινό

                περίπτερο ένα μπουκάλι νερό να ρίξουν και είπαν απλώς να προχωρήσουν
                προς ένα συνεργείο. Λίγο μετά σταμάτησε μόνο του το αυτοκίνητο να βγάζει

                καπνούς και άρχισε να παίρνει και τις ταχύτητες. Πήγαν λοιπόν άφοβα και
                σε άλλες περιοχές, που έπρεπε να κάνουν δουλειές σχετικά με το ίδρυμα. Ο
                συνοδηγός  επέμενε  να  πάνε  τελικά  πάντως  στο  συνεργείο,  ο  οδηγός  όμως
                του είπε «οδήγησε εσύ, ‘‘παίρνει’’ καλά τώρα τις ταχύτητες κ.λπ.» (φαίνεται

                ότι  δεν  έπρεπε  να  διανυκτερεύσουν  στην  Αθήνα  αλλά  να  μεταβούν
                αυθημερόν στον τόπο καταγωγής τους). Ο συνοδηγός (που μου τα διηγήθηκε
                όλα αυτά)  πήρε το  όχημα και  έφτασαν  κανονικά, δίχως προβλήματα, στον

                τόπο  τους.  Στο  σημείο  αυτό  θα  ήθελα  να  τονίσω  ιδιαιτέρως  την  πίστη  του
                οδηγού «θα το φτιάξει ο πάτερ, αφού πάμε για δουλειές του Γηροκομείου»,
                που  δείχνει  ότι  ήταν  δεκτικός  και  της  αγίας  ευχής  του  πατρός  (πιθανόν

                συνέργησαν και τα δύο).

                Ο συνοδηγός αυτός, που πήγαινε αρκετά συχνά να βοηθήσει το Γηροκομείο

                και βοηθούσε τον π. Ιγνάτιο πάρα πολύ σε διάφορα πράγματα, είχε δικά του
                χωράφια εκεί κοντά (δεν ήταν όμως γεωργός, απλώς είχε και χωράφια), σε
                μια  περιοχή  που  πήρε  κάποια  φορά  φωτιά,  οπότε  και  κάηκαν  τριγύρω  τα

                πάντα, εκτός από τα δικά του «γεννήματα». Κάποιος από το χωριό που ήξερε
                ότι βοηθούσε τον πάτερ, είπε «α, αυτός δεν παθαίνει τίποτε, έχει τον πατέρα
                Ιγνάτιο». Ο ίδιος μου είπε πολύ όμορφα και χαριτωμένα ότι «εγώ βέβαια είχα

                πάρει  από  πριν  τα  μέτρα  μου,  είχα  ρίξει  και  αγιασμό».  Τελικά,  ενώ  γύρω
                έγιναν όλα στάχτη, αυτός πήρε τελικά σοδειά 38 τσουβάλια κριθάρι, καρπός
                που  ήταν  πολύ  εύφλεκτος,  με  πολλή  καλαμιά  μέσα  στο  χωράφι.  Και  όσες

                φορές  αισθανόταν  πολύ  κουρασμένος,  ωστόσο  έπρεπε  να  εργαστεί  στο
                ίδρυμα,  τελικά,  γρήγορα  ένιωθε,  όταν  έφτανε  στο  Γηροκομείο,  να
                ξεκουράζεται και έφευγε πίσω ανανεωμένος.


                Στο  σημείο  αυτό  ίσως  ρωτήσει  κανείς  «καλά,  δηλαδή  έτσι  κάνει  ο  Θεός;
                Εμπόριο είναι η αρετή και η φιλανθρωπία;. Δίνουμε στο Θεό και αυτός μας
                δίνει;»  Ο  λογισμός  αυτός  δε  είναι  καλός.  Μερικές  φορές  ο  Θεός  θέλει  να

                δείξει ότι ευλογεί το έργο ενός ανθρώπου, τα άνομα έργα κάνουν τον τόπο
                άγονο και η γη στερεύει, όπως διαβάζουμε συχνά και στην Παλαιά Διαθήκη.

                Πώς η γη να μην δώσει πλούσιο τον καρπό της σε κείνον που καταλαβαίνει

                                                       32
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37