Page 7 - pavlos-orthodoxi-theologia

αντιλαμβάνεται, να αγαπά. Τότε βεβαιώνεται αδιάψευστα πώς έξω από τον Χριστό

είναι νεκρός ο ίδιος και ο κόσμος όλος, είναι όλα ανύπαρκτα, είναι μηδέν και μη όν.

Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι σύμμορφος προς την Ορθόδοξο Θεολογία και το

αντίστροφο. Η Ορθόδοξη Θεολογία εικονίζει με τρόπο όντως λογικό και γι᾽αυτό

όντως αποφατικό, τον Μέγιστο πλούτο και το Μέγιστο Δώρο του Ουρανού στη γη,

που δεν είναι άλλο από την Ορθόδοξο Εκκλησία, ως τη Μόνη, Αγία, Καθολική και

Αποστολική Εκκλησία. Γι᾽ αυτό στην Ορθόδοξο Θεολογία, όπως και στην Ορθόδοξο

Εκκλησία ως Θεία Λειτουργία, συμπυκνώνεται και φανερούται το νόημα της όλης

ιστορίας και του όλου κτιστού κόσμου, ορατού και αοράτου.

Η κίνηση του κτιστού προς το Άκτιστο και του Ακτίστου προς το κτιστό ως όντως

έρως εκστατικός, είναι η κοσμική φανέρωση της Εκκλησίας ως Θείας Λειτουργίας.

Ο κτιστός κόσμος, τα ορατά και αόρατα όντα, οι άνθρωποι και οι άγγελοι,

εδημιουργήθησαν με την δυνατότητα και την δεκτικότητα να καταστούν κατά Χάριν
Θεός, δηλαδή κατά Χάριν Χριστός.

Αυτό σημαίνει πως ο κόσμος εκτίσθη δεκτικός της θεώσεως, ως δυνάμει Εκκλησία,

προκειμένου αυτεξουσίως να καταστεί εν ενεργεία Εκκλησία, δεχόμενος εν αγάπη

και Θείω Έρωτι τον Μεσσία Χριστό, τον Σαρκωμένο Κύριο και Θεό. Η πτώση

επιφέρει και δημιουργεί μία παθολογία, μία μερική ασθένεια, άρνηση και αδυναμία

της κίνησης αυτής ως κοσμική Θεία Λειτουργία, αλλά δεν μπορεί να την αναστείλει.

Το αρχικό χάρισμα του Ζώντος Θεού προς τον κόσμο του και τα όντα του, προς

θέωση, είναι τόσο ισχυρό που τελικώς ο κτιστός κόσμος θα γεννήσει την Παναγία,

δια της οποίας Ο Ζών και Άκτιστος Υποστατικός Θεός Λόγος θα σαρκωθεί και θα

καταστεί τέλειος άνθρωπος. Δηλαδή, θα καταστεί ο όντως Μεσσίας και ο όντως

6