Page 4 - Vasileiou_MegAlexandros

το αίμα του κυλούσε στις δικές της φλέβες και όχι σ’ αυτές του Φιλίπ-

που. Η εκπαιδευτική μέθοδος του Αριστοτέλη έτεινε στην ανάπτυξη του

προσωπικού χαρακτήρα και στα δύο χρόνια που επακολούθησαν η προ-

σωπικότητα του πρίγκιπα εξελίχθηκε γρήγορα, όπως θα έπρεπε κανείς

να το περιμένει από ένα δραστήριο νέο.

Ο Αλέξανδρος έγινε πολύ καλός συνομιλητής και συνήθιζε να

στέκεται όρθιος μιλώντας και συζητώντας τόση ώρα, ώστε όλος ο κόσμος

κουραζόταν. Ήταν πάντα έτοιμος να τρέξει πίσω από μια καινούρια ιδέα.

Ή τον θέρμαινε μια κρυφή φλόγα ενθουσιασμού ή ξεσπούσε σε μια έκρη-

ξη ενεργητικότητας. Γενικά βέβαια, είχε τη φήμη ανθρώπου με αυτοκυ-

ριαρχία, την οποία είχε αποκτήσει από νωρίς. Αλλά όταν οι ικανότη-

τες του αναπτύχθηκαν, χάρις στην ενθάρρυνση και την παρότρυνση του

συστήματος που χρησιμοποίησε ο μεγάλος δάσκαλος για να κάνει πει-

θαρχημένους χαρακτήρες, η πρόοδος του σημειωνόταν με ξεσπάσματα

και εκρήξεις ανταρσίας που συχνά όπως λέει ο Πλούταρχος:

«τις δημιουργούσε και ήταν απόλυτα ανίκανος να υποφέρει

οποιοδήποτε καταναγκασμό».

Κάποτε ο Αριστοτέλης έκανε το σφάλμα να ρωτήσει μερικούς α-

πό τους αριστοκρατικούς μαθητές του πώς θα μεταχειρίζονταν τον ίδιο,

το γεροδάσκαλό τους, όταν θα διαδέχονταν τους γονείς τους. «Θα φρο-

ντίσω όλοι να σε σέβονται και να σε τιμούν» είπε ένας, «θα είσαι ο κυ-

ριότερος σύμβουλος μου» απάντησε ο άλλος. Όταν το ερώτημα τέθηκε

και στον Αλέξανδρο, εκείνος απάντησε με θυμό: «Με ποιο δικαίωμα μου

κάνεις τέτοιες ερωτήσεις; Πώς μπορώ να ξέρω τι μας επιφυλάσσει

το μέλλον; Δεν έχεις παρά να περιμένεις και θα το δεις!!». Αυτή η απά-

3