Page 9 - vaxevanis-efarmoges-protaseon

γραφική αναπαράστασή της, επιτυγχάνεται με την βοήθεια δύο κεντρικών

κατηγοριών των σημαδιών ή αλλιώς σημαδοφώνων. Η πρώτη κατηγορία

είναι η κατηγορία των εμφώνων ή φωνητικών σημαδιών, η οποία

αποτελείται, πριν την μεταρρύθμιση του 1814, από δεκαπέντε σημάδια και

γράφεται με μαύρη μελάνη. Εν συνεχεία η δεύτερη κατηγορία είναι η

κατηγορία των αφώνων σημαδιών, τα οποία ονομάζονται συνήθως και

«μεγάλες υποστάσεις χειρονομιών» και αποτελείται από σαράντα

σημάδια, τα οποία είναι συνήθως γραμμένα με ερυθρά μελάνη. Επίσης,

θεμελιώδης και μεγάλης σημασίας σημάδια είναι οι λεγόμενες μαρτυρίες

των ήχων, όπως και όλων των ειδών τα φθορικά σημεία τα οποία

υπάρχουν για την αλλαγή των μελών, γραμμένα και αυτά με ερυθρά

μελάνη.

Η Βυζαντινή σημειογραφία διάνυσε χίλια περίπου έτη μέσα από

διάφορα στάδια – περιόδους εξελίξεων. Θεμελιώδη σπουδαιότητα για την

εξέλιξη της σημειογραφίας κατέχουν τα σημάδια και οι μεγάλες

υποστάσεις, τα οποία χρησιμοποιούνται σε κάθε μέλος και πιο

συγκεκριμένα: α) ο αριθμός και η χρονική γέννηση των σημαδιών, β) η

ενέργειά τους, γ) η εξαφάνιση ορισμένων σημαδιών, και δ) η μεταγραφή

των σημαδιών και των μελών. Από τα παραπάνω, είμαστε σε θέση να

ορίσουμε τις χρονικές περιόδους της εξελίξεως της Βυζαντινής

σημειογραφίας:

Α’ Περίοδος: Πρώιμος Βυζαντινή σημειογραφία. (950-1175 μ.Χ.).

Β’ Περίοδος: Μέση πλήρης Βυζαντινή σημειογραφία. (1177-1670).

9