Page 3 - arvanitis-agios-iosif

του Πάριου και του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη. Όταν διάβασε το «Νέο

Εκλόγιον», αν και ήταν ακόμα λαϊκός, απόρησε και συγκλονίστηκε με την ύπαρξη
ανθρώπων που αγωνίστηκαν σκληρά για την αγάπη του Θεού και αφιέρωσαν όλη τους

τη ζωή στο θέλημά Του. Έγινε πρώτιστα ο ίδιος μιμητής τους και έλεγε ότι «ὅταν ἔλθω
6
εἰς τό Ἅγιον Ὄρος θά ἐσθίω ἀνά ὀκτώ, καθώς γράφουν οἱ βίοι τῶν ἁγίων ». Ακόμη,
«τήν δέ Φιλοκαλία τήν εἶχε ξεσκονίσει ἀρκετές φορές» και διάβαζε και το «Πηδάλιο»

7
του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη .
Επιζητώντας και ο ίδιος να επιδοθεί σε ασκητικά παλαίσματα έφευγε συχνά από την

Αθήνα και ασκούνταν στην Πεντέλη, που εκείνη την εποχή ήταν έρημη. Η άσκησή του
περιελάμβανε ολονύχτια προσευχή σε σπηλιές ή πάνω σε δένδρα μιμούμενος τους

στυλίτες. Σκοπός του ήταν η μετάβαση στον Άθωνα και η εύρεση πατέρων στα μέτρα

8
εκείνων που διάβαζε στους βίους αγίων . Η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα το
1921, οπότε, έχοντας διαθέσει τις οικονομίες του σε φιλανθρωπίες και την οικογένειά

του, μετέβη στο Άγιο Όρος και εγκαταστάθηκε στα Κατουνάκια, στην αδελφότητα του
γέροντα Δανιήλ. Εκεί απέκτησε ζωντανές εντυπώσεις και γνώρισε τα συγγράμματα του

αγίου Νεκταρίου, τον οποίο ο γέροντας ευλαβούνταν πολύ. Ταυτόχρονα μελετούσε, αν

και αγράμματος, τα αγιογραφικά κείμενα, ήτοι την «Καινή Διαθήκη», τους ψαλμούς,
βίους αγίων, τον αββά Δωρόθεο, την «Κλίμακα», τον «Ευεργετινό», την

εκκλησιαστική ιστορία και κυρίως εντρυφούσε στα «Ασκητικά» του αββά Ισαάκ του
9
Σύρου .
Με τη συνοδεία του γέροντα Δανιήλ όμως δεν έμεινε πολύ καιρό, γιατί ο άγιος ζητούσε

αυστηρότερη ζωή σε ησυχαστικότερα μέρη. Έτσι κατευθύνθηκε προς την έρημο των
Κατουνακίων με σκοπό να παραμείνει κοντά στον ησυχαστή και νηπτικό γέροντα

Καλλίνικο. Ωστόσο η προσπάθειά του αυτή δεν ευοδώθηκε, επειδή ο γέροντας
Καλλίνικος, παρόλη την επιμελή πνευματικότητά του, δεν επιθυμούσε να μυήσει

κανέναν στα μυστικά της ιεράς ησυχίας και της μονολόγιστης ευχής. Απογοητευμένος
από την εξέλιξη αυτή, ο γέροντας έφυγε για τη Βίγλα, αναζητώντας σκληρότερους

πνευματικούς αγώνες και αυστηρότερη ζωή. Σε εκείνη την περιοχή και ενώ

προσευχόταν στο Θεό για να βρει τον κατάλληλο χώρο εγκαταβίωσης, βίωσε για πρώτη
φορά τη Χάρι του αγίου Πνεύματος, «την πνευματική ευωδία και χαρά με αδιάλειπτη

6 Γέρων Ιωσήφ, Ἔκφρασις μοναχικῆς ἐμπειρίας, Ἅγιον Ὄρος 2003, σ. 220.
7 Σ. Πασχαλίδης, Τό Ὑμναγιολογικό ἔργο τῶν Κολλυβάδων, Θεσσαλονίκη 2007, σ. 72
8 Ιωσήφ Βατοπεδινός, Ο Γέροντας..., ο.π., σ. 40.
9 Σ. Σαχάρωφ, Ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 2003, σ. 86-87.

2