Page 6 - arvanitis-agios-iosif

από τους άλλους μοναχούς, με αποτέλεσμα «με την στέρηση να αυξήσουμε τον πόλεμο

17
προς τα έσω και προς τα μέσα ». Σταθερή καταφυγή του υπήρξε η θερμή πίστη, η
18
αδιάλειπτη ευχή και η ευλάβειά που έτρεφε προς την Παναγία . Όμως «τοῖς ἐρημικοῖς
ζωή μακαρίᾳ ἐστι, θεϊκῶ ἔρωτι πτερουμένοις 19 », γι΄ αυτό και ο γέροντας Ιωσήφ

αναζήτησε νέο ησυχαστήριο, κάπου όπου που να μην εντοπίζονται εύκολα από τους
ανθρώπους και να «μας στερούν αυτό που εμείς χάνουμε και εκείνοι δεν μπορούν να το

20
δουν ». Κατευθύνθηκαν λοιπόν, τον Ιανουάριο του 1938, σε σπηλιά της Μικράς
Αγίας Άννας, έκτισαν ένα μικρό εκκλησάκι του Τιμίου Προδρόμου και εγκαταβίωσαν

εκεί κάτω από μεγάλη στέρηση και πολλές δυσκολίες.
Το καθημερινό πρόγραμμα περιελάμβανε τα εξής: εργάζονταν ως το μεσημέρι στις

απαραίτητες εργασίες, μετά σταματούσαν και έκαναν κομποσκοίνι - μόνος του ο

καθένας- και λίγη ανάγνωση. Ακολουθούσε το δείπνο. Στη συνέχεια η συνοδεία
έπαιρνε ευχή από το γέροντα και οι πατέρες πήγαιναν για ύπνο στα κελιά τους. Μετά

την ξεκούραση ετοίμαζαν κάτι για την επόμενη ημέρα και πήγαινε ο καθένας στο κελί
του για προσευχή ή αγρυπνία ως τα μεσάνυχτα. Αν είχαν λειτουργία, γινόταν μετά τα

μεσάνυκτα, αν όχι, γινόταν πνευματική μελέτη.

Η τελευταία μετεγκατάσταση της συνοδείας έγινε το 1953 στην καλύβη του
Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Νέα Σκήτη, της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου. Εκεί,

στις 15 Αυγούστου του 1959, έχοντας πληροφορηθεί υπερφυσικά ένα μήνα πριν τον
ακριβή χρόνο, κοιμήθηκε ο άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, στα χέρια του συνασκητή του

21
γέροντα Αρσένιου: «Πάψε, πάτερ Αρσένιε, μην κάνεις τίποτε. Τελείωσαν όλα. Φεύγω ».

Β. Εργογραφία

Το συγγραφικό έργο του αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστή έπεται των εμπειριών του και τις
περιγράφει. Στηριζόμενος στις διδασκαλίες των αρχαίων Πατέρων και έμπλεος της

θείας χάριτος, ο άγιος συνέγραψε ογδόντα μία επιστολές προς λαϊκούς και μοναχούς
και μία επιστολή χωρισμένη σε τρία κεφάλαια προς ερημίτη. Αυτές τις έγραφε κυρίως

τη νύκτα, μετά από πολύωρη καρδιακή προσευχή. «Ἐργάζομαι νοερῶς», γράφει, «καί

πληρῶ ἀνελλιπῶς τά μοναχικά μου καθήκοντα. Καί τάς νύκτας ἐπ’ ἀρκετόν, ἀφοῦ ὁ νοῦς

17 Ιωσήφ Βατοπεδινός, Ο Γέροντας..., ο.π., σ. 86.
18 Ν. Σκρέττας, Η Νοερά Προσευχή Έκφραση Αληθούς Λατρείας Θεού μετά Συναγωγής Κειμένων
Παλαιών και Νέων Γερόντων, [Διδ. Διατριβή], Θεσσαλονίκη 2006, σ. 258
19 Αναβαθμοί Οκτωήχου, ήχος πλ. του α΄, αντίφωνον α΄
20 Ιωσήφ Βατοπεδινός, Ο Γέροντας..., ο.π., σ. 114.
21 Ιωσήφ Βατοπεδινός, Ο Γέροντας..., ο.π., σ. 160.

5