Page 10 - gioftsios_idaniko

Ο αθλητισμός αποκτά νέο νόημα και θεωρείται καλλιτεχνία.

Λαμβάνει και θρησκευτικό χαρακτήρα καθώς οι αγώνες αποτελούσαν

μέρος της θρησκείας του θεού στο ιερό του οποίου τελούνταν. Μέσα στα

πλαίσια του αθλητικού ιδεώδους, οι πόλεις κράτη προώθησαν και

ανέπτυξαν συνθήκες για ομαδική συνεργασία των πολιτών. Εστίασαν

κυρίως στη βελτίωση της γενικής υγείας μέσα από σωματικές ασκήσεις

που προήγαγαν το πνεύμα της ομαδικότητας (Καργάκου, 2001).

Χαρακτηριστικό του αθλητή της κλασικής εποχής είναι η άμιλλα η

αγάπη για συναγωνισμό. Σκοπός του ήταν η καλλιέργεια αγωνιστικού

πνεύματος και υπεροχής. Ο Ολυμπισμός αποτέλεσε τη αιτία βελτίωσης

του κοινωνικού συστήματος της αρχαίας Ελλάδας καθώς θεμελίωσε τις

έννοιες της φιλίας, της άμιλλας και της ειρήνης (Γιαλούρη, 1999).

Ειδικότερα, ο 5ος π.Χ. χαρακτηρίστηκε ως ο αιώνας της δύναμης

και του κάλλους. Οι Έλληνες πέτυχαν στο να αναπτύξουν την κοινωνική

τους ζωή, την οργανωμένη αγωγή των εφήβων και την αύξηση της

σπουδαιότητας των γυμναστικών ιδρυμάτων. Στόχος πλέον της

εκπαίδευσης των νέων αποτελούσε η ανθρώπινη τελειότητα και

συγκεκριμένα η παράλληλη και αρμονική καλλιέργεια του σώματος και

της ψυχής (Σπαθάρη, 2000).

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Σπάρτης όπου η

σωματική άσκηση αποτελούσε το σημαντικότερο στοιχείο στην

εκπαίδευση των νέων. Το σπαρτιατικό σύστημα τόνιζε περισσότερο την

10