Page 9 - gioftsios_idaniko
P. 9

Κατά  την  Αρχαϊκή  περίοδο,  τελούνταν  ένα  πλήθος  από  τοπικές

                         γιορτές  κατά  τις  οποίες  οι  πολίτες  είχαν  την  ευκαιρία  να  επιδείξουν


                         δημόσια  τις  αρετές  τους  και  να  συναγωνιστούν  μ’  άλλους  και  να

                         αριστεύσουν. Αυτοί οι μουσικοί και οι αθλητικοί αγώνες είχαν σταδιακή


                         εξέλιξη  και  κατέληξαν  σε  οργανωμένους  τοπικούς  εορτασμούς  που

                         πραγματοποιούνταν  σε  τακτική  βάση.  Οι  αγώνες  αυτοί  είχαν  έντονο


                         θρησκευτικό  χαρακτήρα  και  συνδέονταν  άμεσα  με  τις  λατρευτικές

                         πρακτικές των ανθρώπων (Ηράντου, 1990).



                                Σημαντικό είναι δε το ότι στους αγώνες λάμβαναν μέρος αθλητές


                         από  διάφορες  περιοχές  με  σκοπό  να  προβάλλουν  τις  σωματικές  και

                         ηθικές τους αρετές και να τιμήσουν την εκάστοτε τοπική θεότητα ή ήρωα.


                         Ο κάθε αθλητής επιθυμούσε να επιδείξει τη σωματική του ευρωστία, και

                         να ικανοποιήσει το συγκεντρωμένο πλήθος. Μ’ αυτό τον τρόπο κέρδιζε


                         την αναγνώριση και δόξαζε την πόλη του. Η νίκη του θεωρούνταν ένα

                         πολύ  τιμητικό  γεγονός  για  την  πόλη  και  γιορταζόταν  με  προσφορές


                         τριπόδων και ειδωλίων (Σπαθάρη, 2000).



                                Όσον  αφορά  την  κλασική  εποχή,  βασικά  χαρακτηριστικά  της

                         αποτελούν  τα  αγωνιστικά  ιδανικά    και  συγκεκριμένα  η  καλοκαγαθία.  Ο


                          ος
                                  ος
                         4   και  5   αιώνας  αποτελούν  την  περίοδο  έναρξης    των  Ολυμπιακών
                         αγώνων.  Πλέον,  ο  αθλητισμός  περνάς  στη  μέριμνα  των  κρατών-


                         πόλεων.  Στόχος  της  πολιτείας  είναι  η  ανατροφή  πολιτών  και  η

                         δημιουργία  ανθρώπων  σύμφωνα  με  το  ιδανικό  ο  «καλός  καγαθός»

                         (Γιαλούρη, 1999).


                                                               9
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14