Page 2 - Gkrillas_EkklhsiastikiParadosi
P. 2
1. Έννοια – Ορισμός
Με τον όρο «Παράδοση» στην Εκκλησία, νοείται το σύνολο των
αληθειών της πίστεως που διασώθηκαν προφορικά και παραδόθηκαν στην
Εκκλησία, ως ζώσα παρακαταθήκη της βιωματικής πορείας του σώματος της
Εκκλησίας. Ουσιαστικά, η Παράδοση αποτελεί την κιβωτό που διασώζει και
μεταφέρει αφ’ ενός μεν την συσσωρευμένη βιωματική εμπειρία του
παρελθόντος, αφ’ ετέρου δε τα δεδομένα της πίστεως που έχουν σωστική
σημασία για το σώμα των πιστών και που μεταφέρθηκαν προφορικά στους
αιώνες ενταγμένα και εναρμονισμένα στο περιβάλλον των αληθειών της
Εκκλησίας. Την έννοια της Παράδοσης στην Εκκλησία την εντοπίζουμε συχνά
να προσδιορίζεται από επιθετικούς προσδιορισμούς, οι οποίοι προσδίδουν
ουσιαστική διευκρίνιση στο περιβάλλον του περιεχομένου που δηλώνεται
στον κύριο όρο «Παράδοση». Έτσι, είτε αναφερόμαστε στην Αποστολική
Παράδοση είτε στην Εκκλησιαστική Παράδοση είτε στην Ιερά Παράδοση είτε
στην Πατερική Παράδοση, είτε στην Ορθόδοξη Παράδοση, στην
πραγματικότητα έχουμε αναφορά στο ίδιο ουσιαστικό περιεχόμενο,
ενδεχομένως σε ιδιαίτερο περιβάλλον ιστορικού περιορισμού του όρου.
Η Παράδοση σχετίζεται με την Αγία Γραφή και η σύνθεση των δύο
παρέχει στην Εκκλησία τις προφορικές και τις γραπτές μαρτυρίες που
διασφαλίζουν τις σωστικές αλήθειες της πίστης. Ουσιαστικά δηλαδή, η Αγία
Γραφή και η Παράδοση δεν αποτελούν επ’ ουδενί αντιθετικά ή ξεχωριστά
στοιχεία, αλλά δηλώνουν ένα αρμονικό όλον το οποίο καταγγέλλει και
παραλλήλως ευαγγελίζεται την αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο, με
στόχο την σωτηρία της ανθρώπινης φύσης και σύνολης της κτιστής
πραγματικότητας που την περιβάλλει.
Τα δόγματα και οι αλήθειες της Εκκλησίας συλλέγονται είτε γραπτά είτε
προφορικά και έχουν ισόκυρη σημασία για την πίστη της Ορθόδοξης
Εκκλησίας. Τα έθη της Εκκλησίας είναι άγραφα και μεταφέρονται με την
Παράδοση, όμως δεν μπορούμε να τα υποτιμήσουμε, διότι τότε θα
παρουσιάζαμε ζημία στους γραπτούς λόγους του Ευαγγελίου εφ’ όσον αυτό
1
