Page 26 - koliofoutis_poimenas
P. 26

σε άμεση συνάφεια με μια διαδικασία συνεχούς παρότρυνσής τους. Αυτό άλλωστε

                   προσδιορίζει και την ουσία της έννοιας της υποκίνησης. Η υποκίνηση ή διαφορετικά
                   παρακίνηση έχει οριστεί ως μια εσωτερική κατάσταση του ατόμου, που το κάνει να

                                                                                                    68
                   συμπεριφέρεται  με  τρόπο  που  να  διασφαλίζει  την  επίτευξη  κάποιου  στόχου .
                   Πρόκειται, με άλλα λόγια, για ένα σύνολο από ενεργητικές δυνάμεις, οι οποίες μπορεί
                   να προέρχονται από το ίδιο το άτομο ή το περιβάλλον του, και καθορίζουν τη στάση

                                             69
                   του απέναντι στην εργασία .
                          Η  σημασία  της  υποκίνησης  ή  παρακίνησης  του  ατόμου  στην  αύξηση  της

                   αποτελεσματικότητας ανθρώπων και οργανισμών αποδεικνύεται και από το σύνολο

                   των θεωριών που κατά καιρούς διατυπώθηκαν από διαπρεπείς επιστήμονες. Ενδεικτικά
                   θα  αναφέρουμε  τη  θεωρία  των  κινήτρων  σε  συσχετισμό  με  την  ιεράρχηση  των

                                                     70
                   ανθρώπινων αναγκών του Maslow , τη θεωρία των κινήτρων και αντικινήτρων του
                           71
                                                                                              72
                   Hezberg , τη θεωρία της κάλυψης των επίκτητων αναγκών του Mc Clelland ,  ή τη
                                                       73
                   θεωρία  των  προσδοκιών  του  Vroom .  Το  κοινό  σημείο  όλων  αυτών  των  θεωριών
                   συνίσταται στην αναγνώριση της υποκίνησης ως παράγοντα αποφασιστικής σημασίας
                   για  την  αύξηση  της  αποτελεσματικότητας  μιας  επιχείρησης.  Η  διαπίστωση  αυτή

                   δημιουργεί αναμφισβήτητα επιπρόσθετα βάρη στα διοικητικά στελέχη της, τα οποία



                   68  Κουτούζης, Μ. 1999. Γενικές αρχές μάνατζμεντ. τ′. Α. Πάτρα : ΕΑΠ, σ.172.
                   69  Όπ. παρ.
                   70  Ο Maslow συνάρτησε την υποκίνηση των ανθρώπων με πέντε βασικά είδη αναγκών τους, τα οποία
                   τυπολογικά  τοποθέτησε  σε  πέντε  επίπεδα  μιας  πυραμίδας.  Στη  βάση  της  τοποθέτησε  τις  βασικές
                   βιολογικές,  κυρίως,  ανάγκες  του  ανθρώπου,  ακολούθως  τις  ανάγκες  του  για  ασφάλεια,  έπειτα  τις
                   ανάγκες για κοινωνική ένταξη και συναισθηματική κάλυψη, στη συνέχεια τις ανάγκες για αυτοεκτίμηση
                   και τέλος τις ανάγκες για αυτοπραγμάτωση. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Maslow προσπάθησε να ιεραρχήσει
                   τις  ανθρώπινες  ανάγκες  και  να  οριοθετήσει  τη  σειρά  με  την  οποία  ο  άνθρωπος  προσπαθεί  να  τις
                   ικανοποιήσει. Bλ. σχ. Μaslow, H. A. 1943. A theory of human motivation. Psychological Review. 50 :
                   370 - 396.
                   71  Κατά τον Hezberg οι ανάγκες που αντιστοιχούν στα επίπεδα της αναγνώρισης και αυτοπραγμάτωσης
                   του  Maslow  αποτελούν  ουσιαστικά  κίνητρα  παρακίνησης.  Από  την  άλλη  πλευρά,  οι  φυσιολογικές
                   ανάγκες και οι ανάγκες ασφάλειας, οι οποίες τοποθετούνται από τον Maslow στη βάση της πυραμίδας
                   των αναγκών, χαρακτηρίστηκαν ως αντικίνητρα. Αυτές, αν και συνιστούν προϋποθέσεις παρακίνησης,
                   δεν μπορούν από μόνες τους να λειτουργήσουν ως παράγοντες παρακίνησης. : Herzberg, F.,Mausner,
                   B., Snyderman, B.1959. The motivation to work. New Jersey : Wiley J. & Sons, Inc.
                   72   Σύμφωνα  με  τη  θεωρία  αυτή  η  παρακίνηση  των  εργαζομένων  βασίζεται  στην  αναγκαιότητα
                   ικανοποίησης  τριών  βασικών  αναγκών:  Της  ανάγκης  για  την  επίτευξη  στόχων,  της  ανάγκης  για  τη
                   δημιουργία δεσμών και της ανάγκης για απόκτηση δύναμης και εξουσίας. : McClelland, C. D. 1987.
                   Human motivation. New York : Cambridge University Press.
                   73  Σ’ αυτήν τη θεωρία μοχλός υποκίνησης των ατόμων αποτελεί η ανάγκη ικανοποίησης των προσδοκιών
                   τους. Ο ίδιος καθόρισε τρεις μεταβλητές που μπορούν να ενεργοποιήσουν τους εργαζόμενους στην
                   προοπτική των στόχων τους: Την προσδοκία της ανταμοιβής, την προσδοκία της απόδοσης και την
                   ενεργοποίηση της ανταμοιβής. : Vroom H. V., Yetton W. P., 1973. Leadership and decision making.
                   Pittsburgh : University of Pittsburgh Press.

                                                           25
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31