Page 21 - koliofoutis_poimenas

ασθενείς, ούτε ο κυβερνήτης του πλοίου αντιμετωπίζει τη μανία των ανέμων

ακολουθώντας μία πορεία μόνο…. Η αντιμετώπιση όλων αυτών των αντιξοοτήτων
53
προϋποθέτει πολλή συγκατάβαση και ακρίβεια ».

Ο τρόπος με τον οποίο ο άγιος Γρηγόριος Θεολόγος ορίζει το έργο του ποιμένα
είναι επίσης ενδεικτικός της υψηλής αποστολής του και των ποικίλων προσόντων που

πρέπει απαραίτητα να κοσμούν την προσωπικότητα του. Το έργο αυτό είναι « τέχνη
τεχνών και επιστήμη επιστημών, το να κυβερνάς ανθρώπους, οι οποίοι, περισσότερο

54
απ᾽ όλα τα ζώα, είναι πολυμήχανοι καί μεταξύ τους τόσο διαφορετικοί ». Η έκφραση
συναισθημάτων ντροπής από τον άγιο για τη χειροτονία ανάξιων κληρικών
αποδεικνύει περίτρανα ότι η επιλογή των ποιμένων προϋποθέτει και συνεπάγεται

ποιμαντική αυτογνωσία και υπευθυνότητα. Μόνο έτσι μπορούν να καθίστανται φορείς
του ιερατικού αξιώματος αυτοί που πραγματικά το αξίζουν. « Ντράπηκα, γράφει ο

άγιος, για λογαριασμό των άλλων, όσοι χωρίς να είναι καλύτεροι από το πλήθος - αλλά

ενώ, ακόμη τρομερότερο, είναι και πολύ χειρότεροι - μέ χέρια ακάθαρτα, άνιπτα, όπως
ακριβώς λέγεται, και με αμύητες ψυχές εισάγουν τους εαυτούς των εις τα αγιώτατα· και

πριν γίνουν άξιοι αυτοί οι ίδιοι να πλησιάσουν στα ιερά πράγματα, διεκδικούν το άγιο
βήμα, συγκεντρώνονται καί σπρώχνονται γύρω στην Άγία Τράπεζα, νομίζοντας το

ιερατικό αξίωμα όχι τύπο αρετής, αλλά ευκαιρία βιοπορισμού, όχι υπεύθυνη υπηρεσία
55
αλλά αξίωμα ανεξέλεγκτο ».

Ο άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης σε σχετική επιστολή του τονίζει πως ο ιερέας
πρέπει να είναι « λυχνάρι, που θέτει ο ίδιος ο Θεός στις λυχνίες της φωτοφόρου Του

καθέδρας », προκειμένου να φωτίζει την Εκκλησία και να προσανατολίζει τους πιστούς

53 « Ἐπειδὴ γὰρ ἀνδράσιν αὐτὸν ὁμιλεῖν ἀνάγκη, καὶ γυναῖκας ἔχουσι, καὶ παῖδας τρέφουσι, καὶ
θεράποντας κεκτημένοις, καὶ πλοῦτον περιβεβλημένοις πολύν, καὶ δημόσια πράττουσι, καὶ ἐν
δυναστείαις οὖσι, ποικίλον αὐτὸν εἶναι δεῖ· ποικίλον δὲ λέγω, οὖχ ὔπουλον, οὐ κόλακα, οὐχ ὑποκριτήν,
ἀλλὰ πολλῆς μὲν ἐλευθερίας καὶ παῤῥησίας ἀνέμεστον, εἰδότα δὲ καὶ συγκατιέναι χρησίμως, ὅταν ἡ τῶν
πραγμάτων ὑπόθεσις τοῦτο ἀπαιτῇ, καὶ χρηστὸν εἶναι ὁμοῦ καὶ αὐστηρόν.Οὐ γὰρ ἐστιν ἑνὶ τρόπῳ
χρῆσθαι τοῖς ἀρχομένοις ἅπασιν· ἐπειδὴ μηδὲ ἰατρῶν παισὶν ἑνὶ νόμῳ τοῖς κάμνουσι προσφέρεσθαι
καλόν, μηδὲ κυβερνήτη μίαν ὁδὸν εἰδέναι τῆς πρὸς τὰ πνεύματα μάχης…..καὶ πολλῆς χρεία καὶ
συγκαταβάσεως καὶ ἀκρίβειας.» Όπ. παρ. 681- 282.
54 « Τῷ ὄντι γάρ αὕτη μοι φαίνεται τέχνη τις εἶναι τεχνῶν καί ἐπιστήμη ἐπιστημῶν ἄνθρωπον ἄγειν, τό
πολυτροπώτατον τῶν ζῴων καί ποικιλώτατον » : Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος Β′, PG 35, 425A.
55 « Ἠσχύνθην ὑπέρ τῶν ἄλλων, ὅσοι, μηδέν τῶν πολλῶν ὄντες βελτίους, μέγα μέν οὖν εἰ καί μή πολλῷ
χείρους, ἀνίπτοις χερσίν, ὅ δή λέγεται, καί ἀμυήτοις ψυχαῖς τοῖς ἁγιωτάτοις ἑαυτούς ἐπεισάγουσι καί
πρίν ἄξιοι γενέσθαι προσιέναι τοῖς ἱεροῖς μεταποιοῦνται τοῦ βήματος, θλίβονταί τε καί ὠθοῦνται περί
τήν ἁγίαν τράπεζαν ὥσπερ οὐκ ἀρετῆς τύπον, ἀλλ᾽ ἀφορμήν βίου τήν τάξιν ταύτην εἶναι νομίζοντες,
οὐδέ λειτουργίαν ὑπεύθυνον, ἀλλ᾽ ἀρχήν ἀνεξέταστον » : Όπ. παρ. 416 Β .

20