Page 35 - koliofoutis_poimenas

επιχείρησης και τους συνεργάτες του. Οφείλει να εργάζεται σκληρότερα από

οποιονδήποτε άλλο μέσα στην επιχείρηση, να καθοδηγεί προσωπικά τον καθένα και να
είναι ένας διαρκής φάρος, που δείχνει το δρόμο για την πραγμάτωση του οράματος της

93
επιχείρησης που διευθύνει .

Στη Εκκλησία οι ποιμένες αναδεικνύονται επίσης σε φορείς ηγετικής εξουσίας,
που τους παραχωρήθηκε κατά τη χειροτονία τους από τον ίδιο το Θεό. Έτσι, « μολονότι

κατοικούν στη γη και ασχολούνται και με τις επίγειες υποθέσεις, έλαβαν την εξουσία
να ασκούνται με ουράνιες υποθέσεις, κάτι που δεν παραχωρήθηκε από τον Θεό ούτε

94
στους αγγέλους ούτε στους αρχαγγέλους….. . Οι ιερείς είναι εκείνοι, στους οποίους
ενεπιστεύθη η πνευματική μας αναγέννηση κατά τον τοκετό του βαπτίσματος. Δια των
ιερέων ενδυόμαστε τον Χριστό, συνθαπτόμαστε με τον Υιό του Θεού και γινόμαστε μέλη

του μακαρίου σώματός του, της Εκκλησίας. Έτσι, οι ιερείς δικαίως θα έπρεπε να

θεωρούνται από εμάς όχι μόνο σημαντικότεροι και φοβερότεροι στην εξουσία από τους
95
άρχοντες και τους βασιλείς, αλλά και τιμιότεροι από τους γονείς μας ».

Έτσι, καθίσταται απόλυτα σαφές ότι ο ποιμένας δεν είναι ένας απλός
96
παιδαγωγός που ελέγχει και διορθώνει μόνο, τη ζωή του ποιμνίου του . Πολύ
περισσότερο είναι ένας πνευματικός ηγέτης που έχει αποκλειστικό έργο να οδηγήσει

το ποίμνιό του στην ασφαλή ποίμνη του ίδιου του Χριστού. Για να ανταποκριθεί στο
δύσκολο έργο του πρέπει να έχει διατρίψει στην εμπέδωση πολλών αρετών. Η τέλεια

αγάπη του προς το Θεό και τους ανθρώπους, το πνεύμα της ταπεινοφροσύνης, η
εγκράτεια, η πίστη, η κοσμιότητα, η συνέπεια λόγων και έργων και η διδακτική του

ικανότητα αποτελούν ενδεικτικά κάποια από τα πολλά προσόντα, τα οποία πρέπει να

κοσμούν την προσωπικότητά του. Η δύναμη του ποιμένα να μεταδίδει τη γνήσια
διδασκαλία της Εκκλησίας στηρίζεται εξάλλου, στο γεγονός ότι ο ίδιος την έχει

93 Όπ. παρ. σσ. 202-205.
94 « Ἡ γὰρ ἱερωσύνη τελεῖται μὲν ἐπὶ τῆς γῆς, τάξιν δὲ ἐπουρανίων ἔχει ταγμάτων· καὶ μάλα γε εἰκότως.
Οὐ γὰρ ἄνθρωπος, οὐκ ἄγγελος, οὐκ ἀρχάγγελος, οὐκ ἄλλη τις κτιστὴ δύναμις, ἀλλ’αὐτὸς ὁ Παράκλητος
ταύτην διετάξατο τὴν ἀκολουθίαν, καὶ ἔτι μένοντας ἐν σαρκὶ τὴν τῶν ἀγγέλων ἔπεισε φαντάζεσθαι
διακονίαν……» : Ι. Χρυσοστόμου, περί Ιερωσύνης Λόγος τρίτος, PG 48, 643.
95 « Οὗτοι γὰρ ἡμῖν εἰσιν, οὗτοι οἱ τὰς πνευματικὰς πιστευθέντες ὠδῖνας, καὶ τὸν διὰ τοῦ βαπτίσματος
ἐπιτραπέντες τόκον· διὰ τούτων ἐνδυόμεθα τὸν Χριστόν, καὶ συνθαπτόμεθα τῷ Υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μέλη
γινόμεθα τῆς μακαρίας ἐκείνης κεφαλῆς. Ὧστε ἡμῖν οὐκ ἀρχόντων μόνον, οὐδὲ βασιλέων φοβερώτεροι,
ἀλλὰ καὶ πατέρων τιμιώτεροι δικαίως ἂν εἶεν…..», Όπ. παρ., 643.
96 Γκίκας, Α. 1997. Μαθήματα ποιμαντικής. Θεσσαλονίκη : Δεδούσης, σ. 69.

34