Page 36 - koliofoutis_poimenas

97
εμπεδώσει και αποτελεί τον φυσικό τρόπο της ζωής του . Μόνο όταν ο ποιμένας
διακρίνεται για την αρετή του και βιώνει ο ίδιος πρώτα εμπειρικά, όσα νουθετεί στους
άλλους να πράξουν μπορεί να λειτουργήσει ως παράδειγμα για το ποίμνιό του και

μπορεί να διεκπεραιώσει με επιτυχία το έργο της πνευματικής οικοδομής των

ανθρώπων, με το οποίο είναι επιφορτισμένος. Όταν τα λόγια των ποιμένων δε
συνοδεύονται από τα ανάλογα έργα τους, τότε γρήγορα χάνουν το κύρος τους και

απαξιώνονται. Έτσι, το ποίμνιο σκανδαλίζεται και κάνει συλλογισμούς που το
98
απομακρύνουν από τους κόλπους της Εκκλησίας . Σε κάθε περίπτωση, ο ποιμένας
οφείλει να πηγαίνει μπροστά και να φωτίζει με το παράδειγμά του.

Ταυτόχρονα, η ποιμαντική σημασία της αναγνώρισης του ποιμαντικού έργου
από τους ίδιους του ποιμαινόμενους προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία για την ευόδωση

του ποιμαντικού έργου. Η αμφισβήτηση του επιτυχούς έργου του παιδαγωγού από τον

παιδαγωγούμενο καθιστά πολύ δύσκολη την προσπάθεια του παιδαγωγού να
ανταπεξέλθει με επιτυχία στην ικανοποίηση των αναγκών του υποκειμένου της αγωγής,

πράγμα το οποίο προσβάλλει καίρια την επίτευξη των παιδαγωγικών στόχων. Αντίθετα,
όταν ο παιδαγωγούμενος αναγνωρίζει τις προσπάθειες που καταβάλλει ο παιδαγωγός

για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, ευαισθητοποιείται, βιώνει συναισθήματα
συμπάθειας, θαυμασμού και σεβασμού γι’ αυτόν και ενθαρρύνεται να εντείνει τις

προσπάθειες του για την πρόσκτηση των προσφερόμενων διδακτικών αγαθών. Αν ο

ποιμαινόμενος δεν αναγνωρίσει την αποφασιστική συμβολή του ποιμένα στην πρακτική
αντιμετώπιση των προβλημάτων και δυσχερειών του καθημερινού του βίου, η μη

πλήρωση αυτών των αναγκών του ενδεχομένως θα τον οδηγήσει στην αναζήτηση
βοήθειας σε άλλες πηγές, οι οποίες μοιραία θα έρθουν να υποκαταστήσουν ή ακόμα και

99
να ακυρώσουν το πρόσωπο και το έργο του ποιμένα .

Σήμερα, μια θεμελιώδης αρχή του σύγχρονου μάνατζμεντ είναι ότι για να
υπάρξει εξουσία ενός μάνατζερ, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να γίνει γίνεται αυτή

αποδεκτή από τους υφισταμένους του. Σύμφωνα με τους εισηγητές της θεωρίας αυτής,

97 π. Αυγουστίδης, Α. 1999. Ποιμένας και θεραπευτής. Αθήνα : Ακρίτας, σ. 37.
98 π. Καψάνης, Γ. 2003. Η ποιμαντική διακονία κατά τους ιερούς κανόνας. Αθήνα : Άθως, σ. 105. Βλ.
σχ. Κολιοφούτης, Α. 2012. Η ποιμαντική διακονία των προβλημάτων και των αναγκών του πληρώματος
της Εκκλησίας στα κείμενα των δύο Αναστασίων Α′ και Β′ Αντιοχείας. (διδακτ. διατρ.) Θεσσαλονίκη, σ.
80.
99 Κολιοφούτης, Α. 2012. Όπ. παρ. σ. 79.

35