Page 4 - koutsos-103psalmos

4

το φως εμφανίστηκε στην Μεταμόρφωση, στην Ανάληψη, στην Ανάσταση, στον Απ.

Παύλο και στη Βηθλεέμ κάθε Πάσχα. Αυτό συμβαίνει και σε μας όταν μετά την Θεία
Μετάληψη ομολογούμε ότι «Εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν…», δηλαδή πήραμε μέσα

μας τον Χριστό, που είναι το φως το αληθινό. Εδώ όμως ο ψαλμωδός το βλέπει σε
σχέση με την μεγαλοπρέπεια της δημιουργίας. Η δημιουργία δηλαδή του Θεού είναι

φωτισμένη από αυτό το φως και η μεγαλοπρέπεια αυτής της φωτισμένης δημιουργίας,
με την οποία ο υμνωδός βλέπει να περιβάλλεται ο Θεός, γίνεται αντικείμενο

«εξομολόγησης», δηλαδή ευχαριστίας προς τον Θεό και ανάγκη δοξολογίας προς το
πρόσωπο Του.

3: ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ,
ὁ τιθεὶς νέφη τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ,

ὁ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων·»
Εσύ είσαι αυτός που σκεπάζεις τα πιο ψηλά μέρη του ουρανού με ύδατα.

Εσύ είσαι αυτός που βάζεις τα σύννεφα, για να περνάς από πάνω τους
Εσύ είσαι που περπατάς πάνω στα φτερά του ανέμου.

Ερμηνεία
Η μεγαλοπρεπής αυτή περιγραφή δίνει τις διαστάσεις του θείου παράγοντα, ο

οποίος κυριαρχεί στον ουρανό, στα νέφη, στους ανέμους. Ο ουρανός είναι σαν μια
δερμάτινη σκηνή και έχει για στέγη στα πιο ψηλά της μέρη τα νερά των νεφών, πάνω

στα οποία οδηγεί την άμαξά του, ενώ περπατά πάνω στα φτερά του ανέμου. Οι
ανθρωπομορφικές αυτές εκφράσεις δείχνουν την μεγαλοπρέπεια και την

παντοδυναμία του Θεού. Οι μετοχές είναι σε χρόνο ενεστώτα: «ἐκτείνων…ὁ
στεγάζων… ὁ τιθεὶς…ὁ περιπατῶν…» αντί αορίστου (εκτείνας.. ο στεγάσας… ο θείς…

ο περιπατήσας) γιατί θέλει να δηλώσει ότι ο Θεός Δημιουργός δεν τα δημιούργησε μια
φορά και τα άφησε στην τύχη τους, αλλά συνεχίζει να τα διατηρεί και να τα συντηρεί,

δείχνοντας έτσι την Πρόνοια για τα κτίσματά του και πολύ περισσότερο για το πλάσμα
του, τον άνθρωπο.

4. «ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα
καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα».

Εσύ είσαι που κάνεις τους αγγέλους σαν τους ανέμους
και αυτούς που σε υπηρετούν σαν τη φλόγα της φωτιάς.

Ερμηνεία