Page 18 - koutsos-papadiamantis

Να πώς αντιλαμβάνεται «το ορθόδοξο βίωμα» ο Παπαδιαμάντης:

«Καὶ ὁ ἁπλοῦς οὗτος στολισμὸς παρεῖχε μεγάλην χάριν, μεμειγμένην μὲ
ἄρρητον τρυφερὸν θέλγητρον, εἰς τὸ μικρὸν βραχοφυτευμένον

παρεκκλήσιον, ἐμπνέων εἰς τὸν ἐπισκέπτην μεγάλην ἐπιθυμίαν νὰ
διασκελίσῃ τὸ κατώφλιον, νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸν πενιχρὸν ναΐσκον, ν᾽ ἀνάψῃ

κηρίον, νὰ κάμῃ τὸν σταυρόν του, καὶ ν᾽ ἀσπασθῇ εὐλαβῶς τὴν εἰκόνα τῆς
Παναγίας τῆς Γλυκοφιλούσης, τῆς ζωγραφισμένης παρειὰν μὲ παρειὰν μὲ τὸ

πρόσωπον τοῦ ὑπερθέου καὶ ὑπερηγαπημένου Βρέφους της,
Καὶ πάλι κίνησα νὰ ᾽ρθῶ, Χριστέ μου, στὴν αὐλή σου,

νὰ σκύψω στὰ κατώφλια σου τὰ τρισαγαπημένα,
ὁποὺ μὲ πόθο ἀχόρταγο τὰ λαχταρεῖ ἡ ψυχή μου.

Καὶ ὁ εὐσεβὴς προσκυνητὴς θὰ εὕρισκε μεγάλην γλύκαν καὶ παρηγορίαν ἀπὸ
τὲς πίκρες τοῦ κόσμου εἰς τὸ νὰ θεωρῇ μόνον τὴν πενιχρὰν κανδήλαν

καίουσαν ἐμπρὸς εἰς τὴν ὡραίαν εἰκόνα, τὴν ζωγραφημένην ἀπὸ τὸν
μακαρίτην Ἀθανάσιον τὸν Κεφαλᾶν…Ἡ ὡραία μικρὰ εἰκών, μὲ τὸ ὠχρὸν

πρόσωπον τῆς Παναγίας, ἑνούμενον κατὰ παρειὰν μὲ τὸ λευκὸν καὶ ἔνθεον
πρόσωπον τοῦ λατρευτοῦ Βρέφους της, εἶχεν ἄφατον γλυκύτητα, καὶ ἦτο

καλλίστη ἔκφρασις τῆς μητρικῆς στοργῆς, τῆς γεννωμένης, ὡς ἐκ πικρᾶς
ρίζης γλυκέος καρποῦ, εὐθὺς μὲ τὰς ὠδῖνας τοῦ τοκετοῦ, καὶ

συναυξανομένης μὲ τῆς ἀνατροφῆς τοὺς κόπους καὶ τὰς μερίμνας. Καὶ ὁ
φιλακόλουθος πιστὸς δὲν θὰ ὑστέρει τῆς ἀμοιβῆς διὰ τὴν εὐσεβῆ

προσήλωσιν» (ΓΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣΑ)
Να τώρα τί είπαν οι άνθρωποι των γραμμάτων για τον

Παπαδιαμάντη:
Ο Οδυσσέας Ελύτης στο βιβλίο του «Η μαγεία του Παπαδιαμάντη»

γράφει: : «…η ποιητική νοημοσύνη του Παπαδιαμάντη διατρέχει τις σελίδες
του, συνεγείρει και μαγνητίζει τις λέξεις, τις υποχρεώνει να συναντηθούν σε

μια φράση, όπως ο αέρας τα λουλούδια σ’ έναν αγρό…».
Ο Γιώργος Κοτζιούλας έγραφε: «ο μόνος μας μεγάλος συγγραφέας, που

βγήκε από το λαό κι αφιερώθηκε σ’ αυτόν».
Ο Ζαν Μορεάς, θαυμαστής του Παπαδιαμάντη, χαρακτήρισε «το

Μοιρολόγι της φώκιας» αριστούργημα της παγκόσμιας φιλολογίας.

17