Page 13 - koutsos-papadiamantis
P. 13
Πώς προέκυψε αυτό; Προέκυψε μετά την πτώση των
Πρωτοπλάστων. Η φύση που βγήκε από τα χέρια του Πλάστη ήταν ωραία
και φιλική με τον άνθρωπο. Μετά την πτώση όμως η φύση εναντιώθηκε
σε αυτήν την ανταρσία των Πρωτοπλάστων κατά του Θεού. Οι πατέρες
της εκκλησίας μας λένε ότι, όταν βγήκε ο Αδάμ από τον Παράδεισο, η
φύση δεν ήθελε να υποταγεί στον παραβάτη. Ο ήλιος δεν ήθελε να λάμπει,
η σελήνη δεν ανέχονταν να φέγγει, τα άστρα κρύφτηκαν, για να μην
βλέπουν τους αποστάτες, οι πηγές έπαυσαν να τρέχουν νερό, τα ποτάμια,
ο αέρας, τα ζώα, τα φυτά, όλα αρνήθηκαν να υπηρετήσουν έναν
επαναστάτη άνθρωπο, που ήταν μακριά από τον Θεό. Χρειάστηκε και πάλι
η επέμβαση του Θεού, για να γίνει στο εξής κάπως ανεκτή η ζωή του.
Διορθώθηκαν βέβαια τα πράγματα αλλά η ζημιά έγινε κα γι’ αυτό η φύση
εξακολουθεί να είναι εχθρική απέναντι στους ανθρώπους και συχνά να
δείχνει τα δόντια της και τους πληγώνει.
Οι ήρωες του Παπαδιαμάντη δεν κινούνται σε αυτό το κλίμα.
Κρατούν μια άλλη στάση απέναντί της, όπως οι Τρεις Παίδες, για τους
οποίους ο υμνωδός λέει: «ουκ ελάτρευσαν την κτίσιν παρά τον κτίσαντα».
Η σχέση τους με τη φύση είναι άμεση και ζωτικής σημασίας. Δεν την
διδάχτηκαν από καμιά περιβαλλοντική εκπαίδευση, δεν την απέκτησαν
από καμιά μαθητεία σε οικολογικό κίνημα, αλλά την διδάχτηκαν από την
ίδια την φύση. Την φύση την βλέπουν ως δημιουργία του Θεού, ο οποίος
την δημιούργησε «λίαν καλή». Κάθε καταστροφή της φύσης την
θεωρούσαν προσβολή του Θεού, ο οποίος παρέχει στον άνθρωπο τόσα
αγαθά.
Μέσα από τις περιγραφές του ο Παπαδιαμάντης μεταφέρει την ιδέα
της μοναδικής ενότητας του σύμπαντος, στη βάση της οποίας είχε
αναπτύξει το προσωπικό του ήθος. Τα φυσικά στοιχεία συμμετέχουν στο
δράμα των ανθρώπων με τρόπο πάντα αληθοφανή. Η ιδιόμορφη σχέση του
Παπαδιαμάντη με τη φύση εξελίσσεται σε σεβασμό απέναντι σε κάθε
μορφή ζωής.
Ο Παπαδιαμάντης έζησε τα παιδικά του χρόνια πολύ έντονα και
κοντά στη φύση και έχει πολλές ωραίες αναμνήσεις ιδίως στην περίοδο
την Αθηναϊκή, κατά την οποία ήταν σκυμμένος σε κάποιο φτωχικό
12