Page 18 - lemontzis-omilies

Ο προφήτης Δανιήλ, μέσα στο λάκκο των λεόντων,
προσευχήθηκε χωρίς να έχει λογισμούς μνησικακίας για τους
συκοφάντες του και διεσώθη. Παρομοίως και εμείς, για να
ακυρωθούν τα σχέδια των εχθρών μας, ας αποβάλλουμε κάθε

λογισμό μνησικακίας και αντεκδίκησης προς αυτούς, και με αγάπη
στην καρδιά μας, ώστε η προσευχή μας να είναι καθαρή και άμωμος,
ας ικετεύσουμε την Παναγία: “ἀπὸ πάσης ἀνάγκης, θλίψεως καὶ νόσου
καὶ βλάβης με λύτρωσαι, καὶ τῇ σῇ δυνάμει, ἐν τῇ σκέπῃ σου φύλαξον
ἄτρωτον, ἐκ παντὸς κινδύνου, καὶ ἐξ ἐχθρῶν τῶν πολεμούντων, καὶ

μισούντων με Κόρη πανύμνητε”.

8.“Ἴασαι, Ἁγνή, τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν”

Η Υπεραγία Θεοτόκος, βοηθός και συμπαραστάτης
στον πνευματικό αγώνα

Αποκαμωμένος ο υμνωδός από την ένταση του πνευματικού

αγώνα εναντίον των παθών και του διαβόλου, αποζητά την Παναγία
ως πολύτιμο συμπαραστάτη και γι’ αυτό αναφωνεί και λέγει στον
Μικρό Παρακλητικό Κανόνα: “Ἴασαι, Ἁγνή, τῶν παθῶν μου τὴν
ἀσθένειαν”. Οι λέξεις αυτές εκφράζουν όλη τη δραματικότητα του

αγώνα που κάνει ο πιστός για να αρνηθεί τον “παλαιὸν
ἄνθρωπον”(Κολ.3,9), τον άνθρωπο δηλαδή της αμαρτίας και να
θεραπευθεί από την ασθένεια των παθών.

Η ασθένεια των παθών εισέβαλλε στην ανθρώπινη φύση διότι
ο άνθρωπος εξαιτίας της αμαρτίας διέστρεψε τους φυσιολογικούς
όρους της ύπαρξης του. Εφόσον ο Θεός είναι αγάπη(Α΄Ιω.4,8) κατά
συνέπεια και ο άνθρωπος, ως δημιούργημα κατ’ εικόνα Θεού, έχει ως

οντολογικό δηλαδή έμφυτο στοιχείο την αγάπη. Όμως ενώ ο
άνθρωπος δημιουργήθηκε με αυτές τις προδιαγραφές από το Θεό,
εξαιτίας της λανθασμένης χρήσης της ελευθερίας του, διέστρεψε τη
φύση του. Αντί να αγαπά ανιδιοτελώς το Θεό και τον συνάνθρωπο,
που αποτελεί κατά φύσιν κατάσταση, οδηγήθηκε στην παράλογη
αγάπη του εαυτού του, δηλαδή τη φιλαυτία που είναι μητέρα των

παθών, όπως η υπερηφάνεια, η φιλαργυρία, η μνησικακία, κ.α., τα
οποία αποτελούν παρά φύσιν καταστάσεις.

17