Page 11 - liamis-pnevmatikizoi

26
άνθρωπο στο επίπεδο των αλόγων κτηνών . Όλη η δημιουργία
27
ακολουθεί «συστενάζουσα» τον άνθρωπο από την αφθαρσία

προς την φθορά, καθόσον «ρευστή εἴτ’ οὖν φθαρτή ἡ κτίσις, φασίν,

οὐ κατεσκευάσθη πρότερον. ὕστερον δέ διαφθαρεῖσα καί ὑπαγεῖσα

τῆ ματαιότητι, κατά τήν Γραφή, ἤγουν τῶ ἀνθρώπῳ» . Τι
28
συνεπάγετο η μεταλλαγή αυτή; Χωρισμό ανθρώπου και Θεού. Ο

άνθρωπος στερήθηκε την αίσθηση του Θεού . Η επιστροφή είναι
29

πλέον αδύνατος. Η μεν αρχική καθαρότητα καταλύθηκε από την

«ἀλογίας ἔξιν», η δε αφθαρσία από την «σαρκός φθοράν» . Τις
30

θέσεις αυτές συμπληρώνει η προσπάθεια του αγίου Θεολήπτου να

διερευνήσει την βαθύτερη ουσία του προπατορικού πειρασμού,

όταν η Εύα «τῶ ὄφει προσομιλῆ» . Ο Πειρασμός προφανώς
31
γνωρίζει την κατά φύσιν επιθυμία του ανθρώπου να ομοιάσει στον

Δημιουργό, όπως και την ηδονή που επιφυλάσσει στον άνθρωπο η

από βαθμίδα σέ βαθμίδα προσέγγιση αυτού του στόχου . Αυτή την
32

26 «…διά τήν παρακοήν τοῖς κτήνεσιν ὁμοιωθέντες,τῶν οἰκείων καί θεοδότων
ἀγαθῶν ἐκπεπτώκαμεν» 1241Β
27 Ρωμ. 8, 22
28 Α΄, ια΄(1241D)
29 Βλ. «Διά γάρ τῆς τῶν ἐντολῶν τοῦ ἀναγεννήσαντος ἡμᾶς παραβάσεως, ἐκ Θεοῦ
ἐχωρίσθημεν, τήν ἐν αἰσθήσει νοεράν αὐτοῦ αἴσθησιν τε και ἕνωσιν ἀπολέσαντες».
1332 Β.
30 1204 Α
31 Ν10, 288, 11, 239.
32 Ο όρος «ηδονή» σέ πάμπολλες περιπτώσεις, όχι μόνον στον αγ. Θεόληπτο αλλά
και σέ όλους τους νηπτικούς Πατέρες είναι φορτισμένος αρνητικά και συνδέεται με
την οδύνη. Βλ. «Ἡ πρός τό σῶμα σχέσις τῆς ψυχῆς, ἔτεκεν ἡδονήν, ἡ πρός τήν γῆν τοῦ

10