Page 30 - moulopoulou_xiliasmos

Γεωργία Μουλοπούλου:
Ο Χιλιασμός στην πρώτη Εκκλησία και στην σύγχρονη εποχή

της ιουδαϊκής αποκαλυπτικής γραμματείας, υπό την επίδραση της

οποίας δέχθηκε τον Χιλιασμό . Ο Ευσέβιος καταφέρεται εναντίον του
76
Παπία, διότι δίδαξε πρώτος τις χιλιαστικές ιδέες, και λέει ότι στη

συλλογή του παρέλαβε «ξένας τέ τινάς παραλαβάς τοῦ Σωτῆρος καί

διδασκαλίας αὐτοῦ, καί τινά ἄλλα μυθικώτερα…» . Τέλος, ο Παπίας
77
υπήρξε εισηγητής του «πνευματικού» Χιλιασμού .
78
Ένας άλλος Πατήρ, ο οποίος αναφέρθηκε ανωτέρω με κάποια

χιλιαστικά ψήγματα στη διδασκαλία του είναι ο Ιουστίνος ο
79

του Θεού που εισήγαγε το χρυσό Μιλλένιουμ. Οι Ρωμαίοι προπαγάνδιζαν τα γενέθλια του
Αυγούστου ως την ανατολή του χρυσού αιώνα (Saeculum Novum [17 π.Χ.. πρβλ.
Απόλλων/Απολλύων Αποκ. 9, 11] σε συνδυασμό με την ήδη επιτευχθείσα «Β’ Παρουσία»
της Δίκης και της Αιδούς/Νέμεσης αλλά και την οικολογική ευημερία και την ειρήνη (Παξ)
μετά την προϊούσα παρακμή που είχε αποτυπώσει ο Ησίοδος με το «σχήμα των
μετάλλων» και καταγράφεται στο Δαν. 2, 31-45 (πρβλ. 7, 1-28). Ο Ιωάννης
αποκαλύπτει/ξεγυμνώνει τη Ρώμη ως την πόρνη που εμπορεύεται τις ψυχές και τα κορμιά
(Roma-[Amor] <Αφροδίτη) ενώ ταυτόχρονα φανερώνει ότι αυτός που κινεί τα νήματα της
ιστορίας δεν είναι το θηρίο (= ο «υιός του Θεού» Καίσαρας) αλλά το Αρνίο».
76 Βλ. Φειδάς, Όπ.π., σ. 51,144,150. Πρβλ. Κον, Όπ.π., σ. 23.
77 Παπαδόπουλος, Όπ.π., σ. 196. Επίσης, Παπίας Ιεραπόλεως, Επιστολή πρός Φιλιππαίους,
ΒΕΠΕΣ, τ. 3, Όπ.π., σ. 113-115.
78 Σκουτέρης, Όπ.π., σ. 209, 345.
79 Ο Ιουστίνος αναγνωρίζει την προσωπική υπόσταση του θείου Λόγου, αλλά άναρχο
θεωρεί μόνο τον Πατέρα, αφού ο Υιός γεννήθηκε με τη θέληση του Πατρός ως πρωτότοκος
πάσης κτίσεως και ήταν υποταγμένος στον Πατέρα. Η θεολογική ερμηνεία της περί Λόγου
διδασκαλίας του Ιουστίνου παρουσιάζει ασάφεια στη διατύπωση για τον Υιό του Θεού ως
«αρχής προ πάντων των κτισμάτων». Η γέννηση του Λόγου του Θεού «θελήσει» του
Πατρός δεν μείωνε τη θεότητα του Πατρός ή του Υιού, αφού η γέννηση έγινε κατά τον
τύπο της προελεύσεως μιας φλόγας από μια άλλη φλόγα. Η άποψη αυτή μπορεί να
ερμηνευθεί και με την έννοια ότι ο Λόγος πριν από τη γέννησή του από τον Πατέρα δεν
υπήρχε ως προσωπική υπόσταση. Ο Ιουστίνος συνδέει την προσωπική υπόσταση του θείου
Λόγου με τη φανέρωση του Πατρός στον κόσμο, γι’ αυτό και ο Λόγος αποκαλύφθηκε μόνο
στον Χριστό και είναι και ο μόνος που αποκάλυψε πλήρως τον Πατέρα. Όλοι οι άνθρωποι
συμμετείχαν στον Λόγο. Οι σπόροι του θείου Λόγου βρίσκονται στις καρδιές των
ανθρώπων και αποκαλύπτουν μέρος της αλήθειας (Β’ Απολογίας 13,3), ειδικότερα στους
Έλληνες φιλοσόφους και τους προφήτες. Ο σπερματικός λόγος δεν είναι μέρος της ουσίας
του Λόγου του Θεού, αλλά είναι μια αποκάλυψη την οποία κάνει ο θείος Λόγος στην ψυχή
του ανθρώπου, που βρίσκεται σε σχέση με αυτόν ως εικόνα του, φανερώνοντάς του μέρος
της θείας αλήθειας. Λέγεται «σπερματικός» γιατί χορηγεί στον ανθρώπινο νου ψήγματα

29