Page 31 - moulopoulou_xiliasmos

Γεωργία Μουλοπούλου:
Ο Χιλιασμός στην πρώτη Εκκλησία και στην σύγχρονη εποχή

φιλόσοφος και Μάρτυρας. Αυτός αποδέχεται τη σωματική ανάσταση

νεκρών και δεν θεωρεί χριστιανούς όσους την αρνούνται. Μιλάει για

χιλιετή βασιλεία πριν από την καθολική ανάσταση και τη γενική

κρίση . Ο Ιουστίνος αντιλαμβάνεται το τέλος της ιστορίας του κόσμου
80
ως το τέλος ενός δράματος, το οποίο λήγει με τη δεύτερη έλευση του

Χριστού και την ανάσταση των νεκρών. Η παρουσία του Χριστού θα

ολοκληρώσει την ιστορία και η ζωή θα αλλάξει, γιατί θα αρχίσει η

αιώνια βασιλεία Του. Οι άνθρωποι θα ζουν μια κατάσταση ανάλογη

με τα έργα τους. Κατά τον Ιουστίνο, η χιλιετής βασιλεία του Χριστού

θα προηγηθεί της καθολικής ανάστασης. Παραθέτει επίσης μαρτυρίες

που, κατά τη γνώμη του, υποστηρίζουν την περί χιλιετούς βασιλείας

81
αντίληψη, από τους Προφήτες, Ησαΐα και Ιεζεκιήλ , καθώς και από

της θείας αλήθειας. Οι Αποστολικοί Πατέρες, οι Απολογητές και οι εκκλησιαστικοί
συγγραφείς όπως αναφέρουμε παραπάνω, αντιμετώπισαν τις απόψεις ενάντια στον
Χριστιανισμό με έναν συνδυασμό φιλοσοφικής γνώσης και χριστιανικής πίστης, που θα
αποτελούσε βάση διαλόγου. Ο Ιουστίνος αναγνωρίζει την αξία της Φιλοσοφίας, αλλά
παραδέχεται και την αδυναμία της να δώσει απαντήσεις σε πνευματικά θέματα των
ανθρώπων. Η διδασκαλία περί σπερματικού λόγου γεφύρωνε μεν το χάσμα μεταξύ
Χριστιανισμού και προχριστιανικής Φιλοσοφίας, αλλά δεχόταν ότι οι εθνικοί φιλόσοφοι
παρερμήνευσαν μερικώς την αλήθεια του σπερματικού λόγου στα διάφορα φιλοσοφικά
τους συστήματα, εκτός του Πλάτωνα. Η διδασκαλία αυτή δεν εναρμονίζεται πλήρως προς
την πίστη της Εκκλησίας. Τη διδασκαλία του Ιουστίνου υιοθέτησε ο μαθητής του Τατιανός
και παρεμφερή διδασκαλία ο Θεόφιλος Αντιοχείας. Έργο του: «Διάλογος προς Τρύφωνα»,
ένα αυτοβιογραφικό έργο που εξιστορεί την περιπλάνησή του σε διάφορες φιλοσοφικές
σχολές της εποχής. Προέρχεται από προφορική συζήτηση μεταξύ του Ιουστίνου και ενός
Ιουδαίου με το όνομα Τρύφωνας, στην Έφεσο, το 135. Βλ. Φειδάς, Όπ.π., σ. 235-236. Επίσης,
Σκουτέρης, Όπ.π., σ. 218-219, 222-223. Πρβλ. Δ. Μόσχος, Σ. Ράγκος…, Όπ.π., σ. 95-97. Α.
Θεοδώρου, «Απαντήσεις σε ερωτήματα δογματικά» (Αθήνα: έκδ. Αποστολική Διακονία,
1995), σ. 75. Ιουστίνος Μάρτυρας, Διάλογος προς Τρύφωνα, ΒΕΠΕΣ, τ. 3, Όπ.π., σ. 158-161. J.
D. G. Dunn, (ed) Jews and Christians, (Durham 1989), p. 269.
80 Παπαδόπουλος, Όπ.π., σ. 196.
81 Στον Ιεζεκιήλ ο Γωγ είναι ο ηγεμόνας και η χώρα του ονομάζεται με το όνομα του γιου
του Ιάφεθ, Μαγώγ: Υἱὲ ἀνθρώπου͵ στήρισον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ Γὼγ καὶ τὴν γῆν τοῦ
Μαγώγ͵ ἄρχοντα Ρώς͵ Μοσόχ καὶ Θόβελ͵ καὶ προφήτευσον ἐπ΄ αὐτὸν (38, 1. πρβλ. Γεν. 10,

30