Page 51 - mpotsari-vioithiki

Η ορθόδοξη βιοηθική βλέπει τους ασθενείς που νοσούν από AIDS ως πρόσωπα

μοναδικά και ανεπανάληπτα, πλασμένα κατ’εικόνα Θεού. Μπορεί μεγάλο μέρος
του κόσμου να τους περιθωριοποιεί, προβάλλοντας ως δικαιολογία την

προάσπιση του κοινωνικού συνόλου και το φόβο της μετάδοσης. Τέτοιες

πρακτικές οδηγούν τους ασθενείς σε ένα αυστηρά κλειστό ιδιωτικό περιβάλλον,

με ότι αυτό συνεπάγεται. Φωτεινή εξαίρεση αποτελεί η τήρηση του ιατρικού
απορρήτου από τον ιατρικό κλάδο. Η ορθόδοξη θεολογία και βιοηθική βλέπουν

το πρόβλημα της υγείας ως μέσο κοινωνίας και ευκαιρίας να εκδηλωθεί η

εκστατικότητα του προσώπου. Η ύπαρξη των νοσημάτων αυτών σχετίζεται

μάλλον με την ανθρωποκεντρική θεώρηση της ανθρώπινης ύπαρξης και της
βίωσης του έρωτα. Γι’ αυτό η προσέγγιση του προβλήματος μέσα από την

θεολογία του προσώπου, τόσο από την πλευρά του γιατρού, όσο και από την

πλευρά του ασθενή φορέα δίνει τη μοναδική δυνατότητα αντιμετώπισής του, ως

προβλήματος το οποίο αφορά στη μοναδική και αναντικατάστατη ταυτότητα του

προσώπου του ασθενή.

Μια βιοηθική παράμετρος που σχετίζεται με το AIDS είναι ο αποκλεισμός των
ομοφυλοφίλων και των χρηστών ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών από τη δωρεά

αίματος, για τη διαφύλαξη του δημόσιου αγαθού. Το ζήτημα προέκυψε το 1980,

όταν ανακαλύφθηκε ο ιός του AIDS. Επειδή η έγκυρη διάγνωση του ιού είναι

δύσκολη, ο αποκλεισμός ομάδων υψηλού κινδύνου ήταν μια εύκολη λύση. Αυτός

ο αποκλεισμός οδήγησε στην περιθωριοποίηση και γκετοποίηση των
συγκεκριμένων ομάδων. Από τη στιγμή όμως που το AIDS δεν αποτελεί

αποκλειστικότητα των ομοφυλόφιλων γιατί να στοχοποιούνται και να χάνονται

άδικα πολύτιμες φιάλες αίμα; Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν αναφέρει

ρητά έναν τέτοιο αποκλεισμό ενώ στα ελληνικά κέντα αιμοληψίας αποκλείονται

όσοι έχουν έστω και μια σεξουαλική επαφή ή χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών
ουσιών από το 1977, όσοι αλλάζουν συχνά ερωτικούς συντρόφους χωρίς τη

χρήση προφυλακτικού και όσοι νομίζουν ότι υπάρχει πιθανότητα να έχουν

εκτεθεί στον ιό.

50