Page 12 - retsianis-pandimia
P. 12

Τα  κλινικά  πρωτόκολλα  κατανομής-  διάθεσης  των  αναπνευστήρων  έχουν  σχεδιαστεί
               ενσωματώνοντας ένα ηθικό πλαίσιο που περιλαμβάνει πέντε παραμέτρους: το καθήκον της

               ιατρικής  φροντίδας  το  οποίο  αποτελεί    πρωταρχική  υποχρέωση  του  υγειονομικού
               προσωπικού,  το  καθήκον  της  υπεύθυνης  διαχείρισης  των  διαθέσιμων  πόρων  σε  περιόδους

               σοβαρής  έλλειψης  αυτών,  το  καθήκον  του  έγκαιρου  σχεδιασμού  ενόψει  μιας  κρίσης,  τη

               δικαιοσύνη στην διάθεση των πόρων και τη διαφάνεια, η οποία και ενισχύει την εμπιστοσύνη
               του κοινού στις κατευθυντήριες οδηγίες [20].


               Όμως, κατευθυντήριες ιατρικές οδηγίες που αποκλείουν εξ αρχής κατηγορίες ασθενών (πχ .

               ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ΙΙΙ / ΙV) δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι πληρούν το κριτήριο

               της δικαιοσύνης και επομένως πρέπει να τροποποιηθούν αν αναζητούμε ένα ηθικό πλαίσιο
               διαλογής ασθενών το οποίο θα υπηρετεί τις βασικές αρχές της βιοηθικής, αλλά και το στόχο

               του μέγιστου οφέλους στην αντιμετώπιση της πανδημίας [17] . Από την άλλη, υπηρετώντας
               μία  ωφελιμιστική  προσέγγιση  με  κεντρικό  στόχο  την  δημόσια  υγεία,  μπορούμε  να

               εξετάσουμε  ορισμένες  συστάσεις  και  να  διαμορφωθεί  ένα  custom  made  για  την  πανδημία
               ηθικό πλαίσιο για την κατανομή αναπνευστήρων και την είσοδο των ασθενών στις Μ.Ε.Θ.

               [20].


               Βασικό στοιχείο που επισημάνθηκε είναι πως οι ιατροί και το λοιπό υγειονομικό προσωπικό

               πρώτης γραμμές πρέπει να αποσυνδεθούν από την διαδικασία του triage και να μπορούν να
               λειτουργούν αμιγώς στα πλαίσια του θεραπευτικού του ρόλου. Προτάθηκαν επιτροπές triage

               και σύμβουλοι  διαλογής οι οποίοι  θα λειτουργούν με αυστηρώς καθορισμένα πρωτόκολλα
               [15,16]. Έτσι επιτυγχάνονται τα εξής : α) Δεν υπεισέρχεται η υποκειμενική κρίση του ιατρού

               στην  απόφαση.  Η  κρίση  του  ιατρού  δεν  είναι  ανεπηρέαστη  από  προκαταλήψεις  και

               στερεότυπα,  μάλιστα  σύμφωνα  με  μελέτη  δεν  υπάρχει  μεγάλη  διαφορά  στο  επίπεδο
               προκατάληψης  ανάμεσα  σε  ιατρούς  και  τον  γενικό  πληθυσμό,  γεγονός  που  μπορεί  να

               οδηγήσει  σε  διακρίσεις  [21]  παραβαίνοντας  βασικές  αρχές  της  βιοηθικής.  Έτσι,
               διασφαλίζεται πως δεν θα υπάρχουν διακρίσεις με βάση τη φυλή, το φύλο, την αναπηρία, το

               κοινωνικοοικονομικό status, τη θρησκεία, την ασφαλιστική κάλυψη. Η ηλικία θα αναφερθεί

               ειδικότερα  παρακάτω.  β)  Δεν  επιβάλλεται  επιπλέον  φορτίο  -συναισθηματική  επιβάρυνση
               στον ιατρό. γ) Διευκολύνεται η επικοινωνία του ιατρού με τους συγγενείς δ) Διευκολύνεται

               το κλινικό έργο του ιατρού .







                                                                                                        12
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17