Page 17 - retsianis-pandimia

Στο σημείο αυτό να αναφερθεί πως έχουν τεθεί τόσο στη δημόσια συζήτηση όσο και στην
σχετική βιβλιογραφία διάφορα ζητήματα πλέον αυτών που αναλύονται στο παρόν κεφάλαιο

που σχετίζονται με την ιατρική δεοντολογία και την ηθική σε συνθήκες υπέρμετρης πίεσης
του υγειονομικού συστήματος. Η ιατρική ευθύνη και το ιατρικό λάθος ιατρού υπό εξαιρετικές

συνθήκες, το πρόβλημα της μη πλήρως ενημερωμένης συναίνεσης, το καθήκον της αλήθειας

του ιατρού προς τον ασθενή, η αυτενέργεια του ιατρού, η δημόσια παρουσία και ο λόγος του
ιατρού για θέματα δημόσιας Υγείας και άλλα. Ειδικότερα για το ακαταδίωκτο και την

απαλλαγή των ιατρών που εμπλέκονται στην περίθαλψη ασθενών με COVID-19 από την
αστική και ποινική ευθύνη, λόγω έκτακτων συνθηκών οι οποίες αποκλείουν ή δυσχεραίνουν

την τήρηση του προτύπου της οφειλόμενης ιατρικής επιμέλειας, έχουν διατυπωθεί αιτήματα
από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο, έχουν ληφθεί αντίστοιχες πρόνοιες σε πολιτείες των

Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής όπως της Νέας Υόρκης, αλλά και έχουν διατυπωθεί

δικαιολογημένες και τεκμηριωμένες ενστάσεις [33]. Τόσο στο ζήτημα αυτό, όσο και στα
υπόλοιπα που αναφέρθηκαν, ευρέως αποδεκτή θέση στη βιβλιογραφία και στις απόψεις των

ειδικών αποτελεί η άποψη πως σε χώρες με ανεπτυγμένο νομικό οπλοστάσιο στο ιατρικό

δίκαιο και το δίκαιο της ιατρικής ευθύνης μπορεί να επιλύονται τέτοια προβλήματα ακόμα
και σε συνθήκες εξαιρετικές όπως είναι η πανδημία και πως η ύπαρξη επιτροπών και

πρωτοκόλλων ηθικής και δεοντολογίας διευκολύνει το κλινικό έργο των ιατρών και
προστατεύει τον ιατρό και τον ασθενή από τις συνέπειες του ιατρικού λάθους.

Κεφάλαιο 3

Off-label (εκτός εγκεκριμένων ενδείξεων) χρήση φαρμάκων, επείγουσα έγκριση χρήσης
εμβολίου και κλινική έρευνα κατά την διάρκεια της πανδημίας COVID-19.

Η χρήση ενός φαρμάκου εκτός εγκεκριμένων ενδείξεων-off label (όπως αυτές προκύπτουν

από τις κλινικές μελέτες και τον φάκελο έγκρισης του φαρμάκου προς τις αρμόδιες αρχές και
υποχρεωτικά αναφέρονται στο φύλλο οδηγιών που συνοδεύει το φάρμακο) αποτελεί κοινή

πρακτική κατά την άσκηση ιατρικών πράξεων [34] και είναι ένας παράγοντας που μπορεί να
συμβάλλει στην αύξηση των καταγεγραμμένων ανεπιθύμητων ενεργειών ενός φαρμάκου

[35,36].

17