Page 13 - stylianidou-parigoritiki

βιοηθικής. Θα δούμε και θα σχολιάσουμε τις αποφάσεις που έβγαλε και θα τις

συνοδέψουμε με σχετικά αποσπάσματα από την εγκύκλιο που εξέδωσε στη συνέχεια.

ΜΕΡΟΣ 1ο: ΒΙΟΗΘΙΚΗ – ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ

1) Αρχές βιοηθικής.

Η επιστήμη της βιοηθικής έκανε την εμφάνισή της στη δεκαετία του 1960 και

μέχρι τις μέρες μας έχει περάσει από διάφορες φάσεις και στάδια εξέλιξης. Τα στάδια
αυτά συνήθως ήταν αποτέλεσμα των αλλαγών που έλαβαν και συνεχίζουν να

λαμβάνουν χώρα στο πεδίο της έρευνας, της επιστήμης, των κοινωνικών και

πολιτιστικών δομών, της πολιτικής κατάστασης και της οπτικής γωνίας των
ανθρώπων κάθε εποχής και πολιτιστικής ομάδας.

Ορισμένοι βιοηθικολόγοι επισήμαναν από νωρίς την ανάγκη για παρακολούθηση
αυτών των αλλαγών, ώστε η βιοηθική να προσαρμοστεί ανάλογα και έγκαιρα. Αυτή

τη διαδικασία προσαρμογής την όρισαν σαν τον κύριο τρόπο λειτουργίας της
βιοηθικής. (Κόιος, 2002: 224-230). Αυτό βέβαια προϋπόθετε πως η ηθική με πλήρες

περιεχόμενο και αρχές, η οποία βρισκόταν σε ισχύ μέχρι τότε, θα έδινε τη θέση της

σε μια άλλη ηθική, τη βιοηθική, η οποία θα είχε σαν κύριο αντικείμενό της την
αντιμετώπιση και την ηθική θεώρηση των διλημμάτων βιοηθικού χαρακτήρα που

άρχισαν να προκύπτουν. Η βιοηθική, προσαρμοσμένη στις ανάγκες της εποχής,

εισήχθη στην κλινική πράξη και συστάθηκαν και βιοηθικά συμβούλια εντός των
νοσοκομείων, των ιατρικών ερευνητικών κέντρων και άλλων χώρων υγείας. Όλες

αυτές οι εξελίξεις ανέδειξαν τον επείγοντα χαρακτήρα της βιοηθικής και επέτειναν το
αίτημα για μια «άμεσης δράσης» διαδικαστική βιοηθική. (Aroskar, 1980: 658-660).

Τα χαρακτηριστικά όλης αυτής της διαδικασίας πάντως δεν ήταν και τόσο εύκολο
να προσδιοριστούν, πόσο μάλλον να διατυπωθούν κοινά αποδεκτές αρχές οι οποίες

θα είχαν εφαρμογή σε κάθε περίπτωση της βιοηθικής. Κι αυτό γιατί στο περιβάλλον

που γεννήθηκε και αναπτύχθηκε η βιοηθική, αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών, και στο
περιβάλλον των χωρών, στο οποίο διαδόθηκε στη συνέχεια (Καναδάς, Αυστραλία,

Δυτική Ευρώπη), είναι ένα περιβάλλον πολυπολιτισμικό και αρκετά ανόμοιο. Οι
πολίτες των χωρών αυτών ανήκουν σε διάφορες πολιτισμικές ομάδες, από τις οποίες

η καθεμιά ακολουθεί διαφορετικούς κανόνες ηθικής, έστω και αν κάποιες από αυτές
(π.χ. τα τρία μεγάλα χριστιανικά δόγματα: Ορθοδοξία, Ρωμαιοκαθολικισμός και

Προτεσταντισμός ή οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες: Χριστιανισμός,

12