Page 27 - stylianidou-parigoritiki
P. 27

Κάτι ακόμη που επιζητεί ένας ασθενής που υποφέρει, είναι να έχει έναν θάνατο με

                   αξιοπρέπεια. Η αξιοπρέπεια του ατόμου πηγάζει από τη λογική του, την πνευματική
                   του ακεραιότητα και την ικανότητά του να κρίνει πρόσωπα και καταστάσεις και να

                   λαμβάνει αποφάσεις. Χάρη στην ικανότητά του αυτή, ο άνθρωπος ξεχωρίζει από τα
                   υπόλοιπα  έμβια  όντα.  Στην  περίπτωση  αυτή  το  άτομο  δεν  ζητάει  να  του  παράσχει

                   κάποιος  άλλος  την  αξιοπρέπειά  του,  αντίθετα  τη  φέρει  το  ίδιο  στις  αξίες  του,  στη
                   δύναμη  του  μυαλού  του,  ανεξάρτητα  αν  πεθάνει  σε  αξιοπρεπείς  ή  αναξιοπρεπείς

                   συνθήκες.  Υπάρχει  όμως  και  η  περίπτωση  κάποιος  άρρωστος  να  πεθάνει

                   αναξιοπρεπώς μέσα σε αξιοπρεπείς συνθήκες, έχοντας δηλαδή χάσει την πνευματική
                   του ικανότητα και τον αυτοέλεγχό του.

                      Συμπερασματικά, το δικαίωμα στο θάνατο με αξιοπρέπεια σημαίνει ότι οφείλουμε

                   να  προστατεύουμε  τη  φυσική,  την  ψυχική  και  την  πνευματική  ακεραιότητα  του
                   αρρώστου  από  απειλές,  όπως  οι  συνεχείς  φριχτοί  πόνοι,  η  αϋπνία,  η  κούραση,  η

                   κατάθλιψη κλπ. (Κωστούρου & Αδάμου, 2009: 302-308).


                   8)  Μια  διαφορετική  προσέγγιση  της  ευθανασίας  από  τον  Ευγένιο

                   Βούλγαρη.

                      Μια  διαφορετική  προσέγγιση  της  ευθανασίας  επιχειρεί  ο  Ευγένιος  Βούλγαρης
                   (1716-1806), ένας πολυγραφότατος θεολόγος, κληρικός, φιλόσοφος, πρωτοπόρος του

                   Νεοελληνικού  Διαφωτισμού  και  διδάσκαλος  του  Γένους.  Το  σύγγραμμά  του  είναι

                   πραγματικά πρωτοπόρο, αφού πραγματεύεται θέματα που έμελλε να απασχολήσουν
                   την ανθρωπότητα έναν ή δυο αιώνες αργότερα. Εκείνη την εποχή τα λίγα ανάλογα

                   κείμενα που κυκλοφορούσαν στη Δύση, ρύθμιζαν ιατρικούς κώδικες και νομοθεσίες
                   για  το  θάνατο  και  διαμόρφωναν  τις  βάσεις  για  τη  δική  μας  ιατρική  θεώρηση  της

                   ευθανασίας. Ο Βούλγαρης όμως, αν και πίστευε στην ανάγκη της προετοιμασίας για

                   το  θάνατο,  ωστόσο  θεωρούσε  ότι  αυτή  πρέπει  να  γίνεται  χωρίς  καμιά  ιατρική
                   εμπλοκή. Στην έννοια της ευθανασίας ως λυτρωτικής θανάτωσης, ως απαλλαγής του

                   ασθενούς  από  τους  πόνους  του,  ο  Βούλγαρης  αντιπρότεινε  την  ευθανασία  ως  ένα
                   μέσο συμφιλίωσης του ανθρώπου με τον θάνατο. (Βούλγαρης, 2005: 66).

                      Οι θέσεις του Βούλγαρη, σύμφωνα με τον π. Β. Καλλιακμάνη (2016), μπορούν να

                   εξεταστούν με βάση τα παρακάτω ερευνητικά ερωτήματα:
                     Έχει ο άνθρωπος που πάσχει το δικαίωμα να αποφασίσει πότε και πώς θα πεθάνει;






                                                                                                    26
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32