Page 21 - tsiolakidis_klimaka
P. 21

αυτό συμβουλεύει: «Κάνε ιδικά σου με τα λόγια, (όχι και με τα έργα), τα
                                                  39
                   αμαρτήματα των άλλων» .Η δεύτερη σκέψη του χωρίου αναδεικνύει
                   μια  ακόμη  ποιμαντική  αρχή,  αυτή  της  ελευθερίας  του  ποιμαντικού
                   διαλόγου,      βασικής      παραμέτρου        για    την     εξασφάλιση       των
                   προϋποθέσεων  της  αλληλοαποδοχής  και  συνεκδοχικά  της  επιλογής
                   για συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών, που συμπληρώνεται από την
                   προσαρμογή στα δεδομένα του κάθε ανθρώπου, και την προηγειθείσα
                   βεβαίως ελεύθερη προσέλευση του(λς΄). Ο ποιμένας οφείλει να έχει σε
                   εγρήγορση όλες τις αισθήσεις του ώστε στα πλαίσια της αποστολής
                   του  κάθε  προσπάθεια  που  κάνει  να  διέπεται  και  από  το  σωστό
                   χρονισμό  για  να  παρεμβαίνει  («ευκαίρως-ακαίρως»  κζ΄)  την
                   κατάλληλη στιγμή και να χορηγεί την κατάλληλη θεραπεία βλ.(μς΄και
                   νθ΄)  αναδεικνύοντας  έτσι  εναργώς  την  αρχή  της  εξατομίκευσης  ως
                   βασικό κανόνα της ποιμαντικής πρακτικής. Τέλος το απαύγασμα της
                   ποιμαντικής  διδασκαλίας  και  μαρτυρίας  συνάπτεται  στην  επιδίωξη
                   και συγκατάνευση στις επαγγελίες του Λόγου του Θεού, και την πίστη
                   στην δια της εν Χριστώ μυστηριακής ζωής, σωματικής, ψυχικής και
                   πνευματικής  ειρήνης,  σταδιακής  πνευματικής  ενηλικίωσης,  και
                   τελικά σωτηρίας. Η κλιμακωτή αυτή πορεία ολοκληρώνεται μέσα από
                   το  δέος  και  το  σεβασμό  που  η  αφήγηση  εκπέμπει  σε  δεύτερο  ενικό
                   πρόσωπο  και  σε  χρόνο  ενεστώτα,  στο  υπόδειγμα  της  τήρησης  του
                   θείου  θελήματος  από  τον  Μωησή  και  στη  σύνοψη  της  λυτρωτικής
                   παρουσίας  του  Χριστού  στη  γη,  εκφράζοντας  τη  δόξα  Θεού  που
                   συνοδεύει τις ενέργειες όσων έχοντας κατορθώσει την καθαρότητα της
                   καρδιάς, εμφορούνται από την επιθυμία να γευθούν  την τελείωση που
                   σημαίνει η σμίξη με το Θείον κάλλος.




                   Επίλογος


                           Έχοντας  καταγράψει  ένα  απειροελάχιστο  δείγμα  από  το
                   αποταμίευμα της ασκητικής μαρτυρίας και της ποιμαντικής διαλεκτικής
                   ουσιαστικά που η Κλίμακα συμπυκνώνει, παρακολουθήσαμε εν συντομία
                   τις  συνεπτυγμένες  αλήθειες    της  ασκητικής  γραμματείας  παίρνοντας
                   ταυτόχρονα μία γεύση από τις βαθειές ψυχολογικές παρατηρήσεις και την
                   ενδελεχή μελέτη των οντολογικών και υπαρξιακών φαινομένων που ο εν
                   λόγω  καταστατικός  χάρτης  της  ερημητικής  και  κοινοβιακής  ζωής
                   αναδεικνύει. Είναι προφανές ότι συνιστά έναν πολύτιμο -όπως και άλλα
                   νηπτικά  κείμενα-  θησαυρό  για  την  Ποιμαντική  Ψυχολογία,  καθώς
                   αποτελεί  ένα  εκτενές  αρχείο  ενδοσκοπήσεων  ὀπου  προβάλλονται  οι
                   ποικιλόμορφες  εκδηλώσεις  της  ανθρώπινης  συμπεριφοράς  και  τα

                   39  Βλ. Κλίμαξ, Εις τον Ποιμένα, ΚΕ΄ ο.π.,  σ.386

                                                                                                    20
   16   17   18   19   20   21   22   23